กรงรักซาตาน บทที่ 4

[chitchaya]

?สวัสดีครับคุณกันตพล?
?สวัสดีครับเสี่ยวิชัย เชิญนั่งครับ?
เสี่ยวิชัยนั่งลงตรงข้ามกับชายหนุ่ม อัญชลีเลขาสาวของเขาเข้ามาเสิร์ฟกาแฟแล้วเดินออกไป ชายหนุ่มพยักหน้าให้พัชระ เขาจึงเดินตามอัญชลีออกไป
?คุณมีธุระสำคัญอะไรจะคุยกับผมครับ?
?ผมอยากจะขอให้คุณช่วยผ่อนผันวันกำหนดส่งงานให้ผมหน่อยครับ?
?ผมเห็นว่าจะไม่ได้ ผมผ่อนผันให้เสี่ยมา 3 เดือนแล้ว เสี่ยต้องเข้าใจผมด้วย?
?ผมมีของขวัญชิ้นพิเศษให้คุณ คิดว่าคุณไม่น่าจะปฏิเสธ?
?เสี่ยคงจะยังไม่ทราบว่าผมมีครบทุกอย่างแล้ว ไม่มีของขวัญใดจะล้ำค่าไปกว่าของที่ผมมีอีกแล้วครับ?
เสี่ยวิชัยยืนขึ้น ยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ให้กับชายหนุ่ม
?ผมหวังว่าคุณจะดูแลของขวัญของผมเป็นอย่างดี?
กล่าวจบเสี่ยวิชัยเดินออกจากห้องไป กันตพลรู้สึกเครียดมาก ช่วงที่เขาต้องตามหานิชกานต์และดูแลเธอทำให้ไม่ได้ติดตามงานอย่างใกล้ชิด ผู้รับเหมารายเล็กที่ขอรับงานจากเขาส่งงานช้าบ้าง อ้างโน่นอ้างนี่บ้างทำให้เขาขาดทุนค่าปรับไปหลายล้าน โดยเฉพาะเสี่ยวิชัยที่สร้างปัญหาให้เขามาโดยตลอด หลังเสร็จงานนี้เขาจะไม่ขอร่วมธุรกิจกับเสี่ยวิชัยอีกเลย
เสียงออดหน้าบ้านดังหลายครั้งติดต่อกัน นิชกานต์จึงเดินออกมาดูเห็นน้ำอ้อยเปิดประตูและพูดคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง ร่างโปร่งระหงสวมเดรสสีแดงเข้มตัดกับผิวสีขาวของหล่อน หน้าตาที่พอกหนา และปากสีเดียวกับชุดทำให้หน้าของเธอดูแข็งกร้าว หล่อนลากกระเป๋าเดินทางใบเล็กเดินเข้ามาหานิชกานต์ น้ำอ้อยรีบปิดประตูและวิ่งกลับมา
?นี่บ้านคุณกันตพลหรือเปล่า?
?ใช่ค่ะ คุณมาหาใครค่ะ?
น้ำอ้อยตอบแทนนายสาว
?นายว่าขี้ข้าไม่เกี่ยว เธอคงจะเป็นน้องสาวของเขาละสิ ฉันชื่อตรีนุชเป็นคนรักของเขา จะไม่เชิญพี่สะใภ้ของเธอเข้าบ้านหรือไร?
นิชกานต์มองหญิงสาวอีกครั้ง หล่อนเป็นใครทำไมเธอถึงไม่รู้จัก การแนะนำตัวของเจ้าหล่อนไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกหวั่นไหวแต่อย่างใด เสียงร้องในใจบอกให้เธอไว้ใจกันตพล
?เชิญค่ะ?
นิชกานต์เดินนำหญิงสาวเข้ามาในบ้าน ตรีนุชกวาดตามองของแต่งบ้าน แอบทึ่งในความคิดของเจ้าของบ้านที่ออกแบบและตกแต่งเครื่องเรือนได้อย่างลงตัวของทุกชิ้นดูมีค่า นี่แหละที่เขาเรียกเรียบ หรู แต่ดูดี มุมต่างๆ ภายในห้องรับแขกตกแต่งด้วยดอกคาร์เนชั่นสีโอโรสตัดกับเฟอร์นิเจอร์
สีขาวและสีปีกนกพิราบ ทำให้ห้องดูมีชีวิตชีวา
?น้ำค่ะ?
น้ำอ้อยเสิร์ฟน้ำเสร็จแล้วมองหน้านิชกานต์ หญิงสาวยิ้มให้บอกถึงความมั่นใจและเชื่อใจในตัวนายหนุ่ม ทำให้คนใช้สาวยิ้มออก
?ดื่มน้ำก่อนค่ะ?
?พี่จะเข้ามาอยู่ในบ้านนี้หวังว่าเธอคงเข้าใจ คุยกันตั้งนานชื่ออะไรล่ะเรา?
?นิชกานต์ค่ะ?
?ช่วยจัดห้องให้ฉันด้วยล่ะ?
?น้ำอ้อยช่วยจัดห้องให้คุณตรีนุชด้วยและยกกระเป๋าไปด้วยจ๊ะ?
?จะไม่ปรึกษานายก่อนหรือค่ะ?
สาวใช้เริ่มรู้สึกไม่พอใจคุณตรีนุชขึ้นมา ไม่เคยเจอมาก่อนเลยอยู่ดีๆ กลับมาทำตัวเป็นคนรักของนาย
?น้ำอ้อยทำตามที่ฉันสั่งเถอะ?
?ค่ะ?
น้ำอ้อยยกกระเป๋าของตรีนุชออกไปแล้ว
?ที่นี่อยู่กันกี่คนค่ะ?
?6 คนค่ะ คนใช้ 3 ขับรถ 1 นาย 2?
ละมุดตอบแทนนายสาวบ้าง ตรีนุชส่งแววตาดุให้สาวใช้ก่อนจะหันมาพูดกับนิชกานต์
?พี่อยากให้น้องนิชกานต์เรียกพี่ว่าพี่นุชเราจะได้ดูสนิทกันหวังว่าน้องคงจะไม่ขัดข้องน่ะค่ะ อ้อ...น้องนิชกานต์มีชื่อเล่นมั้ยค่ะ?
?กานต์ค่ะ พี่นุชตามสบายน่ะค่ะ?
พูดจบนิชกานต์รีบเดินขึ้นไปข้างบนเปิดประตูเข้าไปนอนคว่ำหน้าหยาดน้ำตาไหลอาบแก้ม ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน ถึงจะรู้สึกไว้ใจกันตพลแต่เธอก็อดหวั่นไหวไม่ได้
?น้องกานต์ น้องกานต์อยู่ไหนค่ะ?
นิชกานต์รีบลุกขึ้นเอามือเช็ดน้ำตาอย่างรวดเร็ว เธอต้องเข้มแข็งและเผชิญหน้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นให้ได้ รวบรวมกำลังใจแล้วเปิดประตูออกไป ตรีนุชยืนเท้าสะเอวหน้าห้องของตนเอง
?นี่มันอะไรกันค่ะ น้องกานต์ให้เด็กจัดห้องรับแขกให้พี่หรือ?
?เอ่อ...คือกานต์?
?ทุกอย่างที่นี่ต้องได้รับความเห็นชอบจากนายก่อน เดี๋ยวนายมาคุณค่อยขอเอาเองน่ะค่ะ?
น้ำอ้อยตอบแทนนายสาว
?คุณตรีนุชต้องการอะไรเป็นพิเศษก็บอกน้ำอ้อยได้ค่ะ?
พูดจบน้ำอ้อยรีบเดินลงบันได ตรีนุชเดินมายืนประจันหน้ากับนิชกานต์ เธอมองประตูบานใหญ่ที่อยู่กึ่งกลางบ้าน นิชกานต์เดินออกมาจากห้องนี้ อยากรู้เหลือเกินว่าข้างในตกแต่งอย่างไร
?พี่รู้สึกว่ากานต์จะได้อยู่ห้องใหญ่เป็นพิเศษน่ะ?
ตรีนุชพูดพลางเดินไปจับลูกบิดประตู
?ที่นี่ต้องมีการปฏิวัติ หวังว่ากานต์คงจะเข้าใจ?
เสียงรถคุ้นหูเข้ามาจอดภายในบ้าน
?นายกลับมาแล้วค่ะ?
ละมุดวิ่งขึ้นมารายงานนายสาวซึ่งเป็นหน้าที่ประจำของเธอ นิชกานต์เดินลงไปข้างล่าง ทำให้ตรีนุชต้องเดินตามลงมา
?คิดถึงจัง มาให้กอดซะดีๆ?
กันตพลอ้าแขนออก นิชกานต์จึงเดินเข้าไปหาอ้อมกอดของเขา ชายหนุ่มหอมแก้มซ้ายขวาด้วยความรัก ตรีนุชมองภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา กันตพลนักธุรกิจหนุ่มที่พ่อของเธอส่งให้เธอมาเป็นของขวัญเขาช่างหล่อเหลาอย่างร้ายกาจ ความรักที่เขาแสดงต่อน้องสาวนั้นดูอบอุ่นและอ่อนโยน พลันสายตาของกันตพลเหลือบไปเห็นตรีนุชจึงคลายอ้อมกอดจากนิชกานต์และจูงมือหญิงสาวมานั่งบนโซฟา ตรีนุชเดินมานั่งตรงข้ามกับเขา
?ขอโทษครับ ผมยังไม่รู้จักคุณเลย เพื่อนใหม่กานต์หรือ?
คำถามจากคำพูดและแววตาสงสัยของชายหนุ่มทำให้นิชกานต์ใจชื้นขึ้นมา เขายังไม่รู้จักหญิงสาวคนนี้ งั้นหล่อนไปใครกัน
?ตรีนุชค่ะ ลูกสาวเสี่ยวิชัยหุ้นส่วนของคุณไงค่ะ?
?พี่นุชจะมาพักกับเราที่นี่ค่ะ กานต์ให้น้ำอ้อยจัดห้องปีกซ้ายไว้ให้แล้ว?
?เชิญตามสบายน่ะครับ ผมมีเรื่องต้องคุยกับกานต์หน่อย?
ชายหนุ่มลากตัวหญิงสาวออกไป นิชกานต์เป็นคนดีเกินไป มองโลกในแง่ดี ซึ่งเป็นข้อเสียที่จะทำให้เกิดภัยร้ายขึ้นกับเธอได้ เขาต้องให้บทเรียนกับเธอ
?นั่งลงกานต์เรามีเรื่องต้องคุยกัน?
นิชกานต์นั่งลงบนที่นอน ชายหนุ่มขึ้นมานั่งโอบกอดเธอมาจากด้านหลัง เอาคางเกยบ่าข้างขวาของหญิงสาวลมหายใจอุ่นรดต้นคอของเธอทำให้นิชกานต์รู้สึกวาบหวิว จนตัวสั่น กันตพล อมยิ้มเขาหอมซอกคอของหญิงสาว เสียงครางเบาๆ ของเธอทำให้เขาแทบจะทนไม่ไหว
?กานต์รู้มั้ย กำลังจะชักศึกเข้าบ้าน?
?ไม่เข้าใจค่ะ?
?วันนี้เสียวิชัยมาพบกัน บอกว่าจะขอส่งงานล่าช้า ซึ่งกันให้โอกาสไปครั้งหนึ่งแล้ว รู้มั้ยกันต้องเสียค่าปรับเป็นล้าน เขาบอกว่าจะส่งของขวัญมาให้ไม่คิดว่าจะเป็นลูกสาว?
?สวยดีนี่ค่ะไม่รับไว้หรือ?
หญิงสาวประชดเข้าให้
?กานต์พูดอะไรออกมา กันรักกานต์มากน่ะรู้มั้ย สำหรับกันแล้วกานต์สวยที่สุดและไม่เคยคิดจะหาใครมาแทนกานต์ซักที?
?ลองคิดสิค่ะแม่จะฉีกอกให้?
?ดุจัง ทำไมให้เขามาพักที่บ้านล่ะจ๊ะ?
?ไม่รู้นี่ค่ะ คิดว่าเป็นคนรักเก่าจะมาทวงของคืน?
?ทีหลังปรึกษากันก่อนรู้มั้ย ไปอาบน้ำเถอะเหนียวตัวจะแย่แล้ว?
?ไปอาบซิค่ะเดี๋ยวกานต์แต่งตัวให้?
กันตพลไม่โต้ตอบเขาอุ้มหญิงสาวเข้าห้องน้ำไม่มีทางที่เขาจะอาบน้ำคนเดียวอีกแล้ว