กรงรักซาตาน บทที่ 1

[chitchaya]

บทที่ 1

แสงแดดจ้าและอากาศที่ร้อนอบอ้าวนั้นไม่ได้ทำให้หญิงสาวที่เดินบนทางเท้าของหมู่บ้าน
อันเป็นย่านเศรษฐีอันดับต้น ๆ ของประเทศ รู้สึกร้อนหรือหงุดหงิดเลย เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นบนไรผม
ริมหน้าผาก นิ้วเรียวดุจลำเทียนกางบังแดดไม่ให้กระทบผิวแก้มได้เต็มที่ ผิวขาวผุดผ่องยามต้องแสงแดดจ้านั้นสะท้อนให้เห็นสุขภาพผิวที่สะอาดเนียนตาของผู้เป็นเจ้าของ แก้มสีชมพูเรื่อของหญิงสาวซึ่งเกิดขึ้นจากการโดนแสงแดด ใบหน้ารูปไข่ ตาโต จมูกโด่งนั้นไม่ได้หงิกงอเหมือนดั่งสภาพอากาศที่อยู่รอบตัว กลับมีใบหน้าที่อิ่มเอิบไปด้วยความสุข
?เหนื่อยแล้วน่ะ เมื่อไหร่จะถึงถนนใหญ่สักที?
หญิงสาวบ่นกับตัวเอง หลังจากเดินมาไกลพอสมควร
?อดทนหน่อยน่ะนิชกานต์ ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ หรอก?
หญิงสาวปลอบใจตัวเอง
นิชกานต์ก้าวเดินต่อไปอย่างมีความสุข หลังจากบิดามารดาของเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกเมื่อปีที่แล้ว หญิงสาวซึ่งเป็นบุตรเพียงคนเดียวจึงได้รับการดูแลอย่างดีจากสามีสุดที่รักของเธอ กันตพลรักภรรยามาก หญิงสาวเปรียบเหมือนนกน้อยในกรงทองของเขาเลยทีเดียว เพราะสามีหนุ่มไม่ยอมให้หญิงสาวออกจากบ้านเลย นอกจากไปไหนมาไหนกับเขาเท่านั้น และหากหญิงสาวอยากได้สิ่งใดจะมีคนรับใช้ที่บ้านออกไปซื้อหามาให้ นิชกานต์เป็นคนน่ารัก ไม่ถือตัว ความมีชีวิตชีวาตลอดเวลาของหญิงสาวทำให้คนใช้ในบ้านและบุคคลที่ใกล้ชิดหลงรักหญิงสาว ทุกคนต่างเอาอกเอาใจและช่วยเหลือนายสาวด้วยความเต็มใจ ทำให้ชีวิตของหญิงสาวนั้นสุขสบายมากแทบไม่ต้องหยิบจับอะไรเลย กันตพลเห็นว่าหญิงสาวได้สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักพร้อมกันทั้ง 2 ท่านนั้นซึ่งเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ เขาคงจะทนไม่ได้หากเห็นภรรยาของเขาต้องซึมเศร้าและไม่มีความสุข เขาทดแทนความสูญเสียให้เธอด้วยความรักทั้งหมดที่เขามี ภายใต้ความสุขนั้นหญิงสาวกลับอยากทำอะไรได้ด้วยตนเอง และอยากออกไปข้างนอกเพื่อซื้อหนังสือหรือของใช้ของตนเองบ้าง วันนี้หญิงสาวคิดว่าเธอค่อนข้างโชคดีเพราะสามีให้คนขับรถไปส่งที่บริษัท ส่วนคนใช้สาวอีก 3 คนช่วยกันทำความสะอาดบ้าน โดยปล่อยให้นายสาวนั่งเล่นในห้องรับแขกเพียงคนเดียว เป็นโอกาสให้หญิงสาวได้ออกมาข้างนอก หญิงสาวคิดว่าจะเดินออกมาขึ้นรถเพื่อไปซื้อหนังสือสักหน่อย เงินมีติดตัวก็ไม่มากจะไม่ไปให้ไกลบ้านมากนัก ประมาณสัก 2 ชั่วโมง กลับมาแล้วคงจะไม่มีความผิดร้ายแรงอะไร คิดแล้วก็รู้สึกภูมิใจเล็กๆ ที่สามารถเดินออกมาไกลจนถึงถนนใหญ่ นิชกานต์นั่งรถแท็กซี่ไปร้านหนังสือซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านประมาณ 3 กิโลเมตร หญิงสาวหยิบหนังสือบนชั้นลงมาอ่านคร่าว ๆ อย่างมีความสุข นิยายและนิตยสารหลายเล่มที่หล่อนอยากอ่านถูกลำเลียงลงมาจากชั้นวางหนังสือนานนับชั่วโมง
?นายค่ะ นายหญิงไม่ทราบออกไปไหนค่ะ?
น้ำอ้อยโทรบอกเจ้านายหนุ่มเสียงสั่น หลังจากหานิชกานต์จนทั่วบ้านแล้วไม่เจอ
?ดูแลกันยังไง ดูตามสวนหย่อมข้างนอกหรือยัง?
เสียงตำหนิกลายๆ ของกันตพลทำให้น้ำอ้อยอยากจะร้องไห้ คนในบ้านนี้จะรู้ดีหากเจ้านายโกรธขึ้นมาเมื่อไหร่ เหมือนคลื่นยักษ์ที่สามารถพัดเอาทุกสิ่งทุกอย่างให้หายวับไปในพริบตาได้เลย
ทีเดียว
?หาจนทั่วแล้วค่ะ พี่น้อยออกไปถามยามหน้าหมู่บ้านแล้ว เขาบอกว่าเห็นนายหญิงขึ้นรถแท็กซี่ออกไปค่ะ?
กันตพลขบกรามแน่น นิชกานต์คิดอย่างไรของเธอกันแน่ถึงออกไปข้างนอกคนเดียวเขาเป็นห่วงหญิงสาวมาก
?หายไปกี่ชั่วโมงแล้ว?
เสียงตวาดของเจ้านายหนุ่มทำให้น้ำอ้อยสะดุ้งด้วยความตกใจ ส่งผลให้น้อย และละมุดที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ พลอยหน้าเสียไปด้วย
?3 ชั่วโมงแล้วค่ะ?
?ดีมาก เดี๋ยวฉันจะกลับไป?
กันตพลวางโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด นิชกานต์ไปไหน ทำไมไม่โทรบอกเขาหรือบอกให้คนที่บ้านรับรู้ ตามหาตัวเจอ จะจับมาตีก้นซะให้เข็ดโทษฐานที่ไม่เชื่อฟัง
?มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับนาย?
พัชระซึ่งเป็นลูกน้องคนสนิทของเขาถามขึ้น
?นายหญิงออกไปข้างนอก?
?ขับรถไปเองหรือครับ?
?ขับรถไปเองก็ดีน่ะสิจะได้หาง่ายๆ หน่อย?
?นั่งแท็กซี่ไปหรือครับ?
?ใช่ ไปคนเดียวด้วย?
?นายครับ บางทีนายหญิงอาจจะออกไปเดินซื้อของก็ได้ครับ?
?3 ชั่วโมงแล้วพัชระ เธอคิดว่าอย่างไร?
พัชระยืนสงบนิ่งเขารู้ดีว่าเวลาเจ้านายโมโหนั้นน่ากลัวขนาดไหน นายหญิงไม่น่าออกไปข้างนอกคนเดียวอย่างนี้เลย กันตพลทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้างบริษัทของเขาใหญ่เป็นอันดับสองของประเทศ การทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้างนั้นย่อมมีศัตรูมากมายเป็นธรรมดา เพราะการประมูลเพื่อให้ได้งานมาแต่ละครั้งนั้นต้องอาศัยเล่ห์เหลี่ยมและวิธีการต่างๆ การชิงไหวชิงพริบในทางธุรกิจย่อมสร้างอันตรายให้กับครอบครัว การจะทำร้ายเจ้านายของเขานั่นย่อมง่ายกว่าผู้อื่น เนื่องจากกันตพลมี
นิชกานต์ที่เป็นภรรยาสุดที่รักเพียงคนเดียวเท่านั้น บิดามารดาและน้องสาวของชายหนุ่มทำธุรกิจอยู่ที่อเมริกา และตั้งรกรากที่โน่น นานๆ ครั้งเจ้านายของเขาจึงจะไปเยี่ยมครอบครัว นี่อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่กันตพลไม่ยอมให้นิชกานต์เดินทางไปไหนคนเดียวเพราะหญิงสาวอาจจะเป็นเป้าหมายในการโจมตีเขาก็ได้
?นายครับให้ผมจัดการเรื่องนี้เองครับ?
?ดี ฉันจะไปรอที่บ้านหวังว่าอีก 1 ชั่วโมงทุกอย่างจะเรียบร้อย?
?ครับนาย?
พัชระเดินออกไปจากห้องแล้ว กันตพลรีบเก็บเอกสารใส่กระเป๋าหนังสีดำใบโปรดของเขา
แม้จะเป็นเวลาบ่ายโมง แต่เขาไม่มีอารมณ์จะทำงานต่อไป กลับไปรอนิชกานต์ที่บ้านดีกว่าเผื่อหญิงสาวกลับมา
นิชกานต์ชำระค่าหนังสือเรียบร้อยแล้วดูนาฬิกาข้อมือบอกเวลา 13.30 น. บ่ายแล้วยังไม่ได้ทานอะไรเลย จึงเดินออกมาหาอาหารรับประทาน หล่อนเลือกร้านเล็กๆ ริมถนนแต่ดูสะอาดสะอ้าน ภายในร้านมีลูกค้าประมาณ 5 โต๊ะ เกือบทุกโต๊ะนั่งดูโทรทัศน์ขนาด 29 นิ้วที่เจ้าของร้านเปิดเอาไว้ให้ อาจจะเพราะลูกค้าที่มานั่งทานส่วนใหญ่มาคนเดียว การดูโทรทัศน์นับว่าเป็นการคลายเหงาที่ต้องมานั่งทานข้าวคนเดียวได้เป็นอย่างดี ขณะนั้นโทรทัศน์ได้ตัดเป็นข่าวด่วนบนจอภาพข้างขวาของผู้ประกาศข่าวปรากฏภาพของกันตพล ทำให้นิชกานต์หยุดดูด้วยความสนใจ
?ข่าวด่วนครับ เมื่อเวลาประมาณ 13.15 นาที นักธุรกิจหนุ่ม กันตพล กันตสกุล ประธานบริษัทสหการก่อสร้าง จำกัด ขณะขับรถบีเอ็มดับบลิวสีน้ำเงินเพื่อเดินทางกลับบ้านประสบอุบัติเหตุประสานงากับรถเก๋งโตโยต้าสีบรอนด์เงินยังไม่ทราบชื่อคนขับ รายงานข่าวแจ้งว่าคุณกันตพลอาการบาดเจ็บสาหัส ขณะนี้มูลนิธิฯได้นำตัวคนเจ็บส่งโรงพยาบาลแล้ว เราจะรายงานความคืบหน้าอีกครั้งในข่าวต้นชั่วโมงต่อไปครับ?
นิชกานต์หน้าซีดเผือด หญิงสาวแทบไม่มีแรงลุกจากโต๊ะ ในสมองของเธอได้ยินคำว่า ไม่ ไม่ ไม่ใช่ ต้องไม่ใช่เขา เธอพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดลุกขึ้นชำระเงินแล้วเดินออกมาเพื่อหารถกลับบ้าน น้ำตาไหลอาบแก้มใส ภาพรอยยิ้มของชายหนุ่มในตอนเช้าลอยเข้ามา ก่อนออกจากบ้านเขากอดและหอมแก้มเธอทั้งสองข้าง
?ห้ามออกไปไหนน่ะครับ อยากได้อะไรบอกน้ำอ้อย หรือโทรหากัน ทานอาหารให้ตรงเวลาด้วย?
เธอเดินออกไปส่งเขาขึ้นรถก่อนปิดประตูรถเขายังดึงเธอให้ก้มลงมาหา เขาหอมแก้มซ้ายเบาๆ ก่อนจะบอกว่า ?กันรักกานต์? แล้วจึงปิดประตูรถ ก่อนที่ปราโมทย์จะขับออกไป
นิชกานต์เดินร้องไห้จนตัวโยนเขาประสบอุบัติเหตุอาการบาดเจ็บสาหัส
?กันขา กานต์จะอยู่อย่างไรถ้าไม่กัน?
แค่คิดก็รู้สึกกลัว และอ้างว้าง ขาดเขาชีวิตของเธอคงจะขาดเสาหลักให้ยึดเหนี่ยว มีร่างที่ไร้หัวใจ เธอจะอยู่ในโลกนี้ได้อย่างไรกัน หญิงสาวเดินต่อไปเรื่อยๆ เหมือนคนไร้วิญญาณ
เอี๊ยด! โครม เสียงเบรกของรถดังสนั่นไปทั่วบริเวณ พร้อมๆ กับร่างนิชกานต์ลอยขึ้นและตกลงมากระทบหน้ารถก่อนจะร่วงลงไปกองบนพื้นถนน
?ฉันรักคุณค่ะกัน?
เสียงที่หลุดออกจากปากของหญิงสาวเบาหวิวดุจเสียงกระซิบ ชั่ววินาทีเสียงผู้คนอื้ออึงรอบๆ ตัว ก่อนทุกอย่างจะดับวูบลง