Now and Forever

[Thaniya]

ค่ำคืนที่มืดมิด เงียบสงัดราตรีหนึ่ง

"ได้อาบน้ำมองฟ้ายามค่ำคืน มีดวงดาวนับพัน ช่างเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดสำหรับเรา"
"ทรงตรัสอะไรเช่นนั้นละเพค่ะ พระองค์เป็นถึงเจ้าหญิงจะมีอะไรดีไปกว่าการเป็นเจ้าหญิงแห่งอาณาจักร ปาราบัสต้า อีกเล่าเพค่ะ"
"การเป็นเจ้าหญิงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดจริงเหรอ? เราเฝ้าถามตัวเองทุกวัน ไม่รู้ว่ามันดียังไงกันนะนอร่า"
"ได้ทรงโปรดเชื่อหม่อมฉันเถอะเพค่ะ เพราะไม่มีอะไรดีไปกว่า......."
"เงียบก่อน นอร่า"
"ทำไมเหรอเพค่ะ องค์หญิง"
"เราว่าเราได้ยินเสียงอะไรบางอย่างนะ"
"หากเป็นเช่นนั้น ทรงรีบเสด็จกลับวังเดี๋ยวนี้เลยเพค่ะ กลางดึกเช่นนี้อันตรายมากหากเสด็จพ่อของเจ้าหญิง ทรงทราบว่าเจ้าหญิงแอบออกมานอกวังมาเล่นน้ำที่ลำธารแห่งนี้ละก็ หัวนังนอร่าได้หลุดจากบ่าแน่เพค่ะ"
"นอร่าเห็นไหมตรงนั้น มันมีแสงอะไรสักอย่างส่องสว่างออกมาจากใต้น้ำหรือจะเป็นอัญมณีล้ำค่ากันนะ เราไปดูสักหน่อยดีกว่า"
"อย่าเพค่ะ เจ้าหญิง"

นอร่าพูดไม่ทันสิ้นเสียง เจ้าหญิงปาลิอาน ผู้ทรงมีสิริโฉมงดงามกว่าหญิงใดในหล้า ผมดำเป็นเงาวับจับตา ตาโตดำสนิทคมกริบแต่แฝงไว้ซึ่งความอ่อนโยน จมูกโด่งเป็นสันได้รูปสวย ริมฝีปากเรียวเล็กสีชมพูดั่งดอกกุหลาบกำลังผลิบาน ผิวขาวนวลเนียนน่าหลงใหล กำลังดำดิ่งลงไปใต้น้ำ โดยไม่รู้เลยว่ากงล้อแห่งโชคชะตาของตัวเองนั้นมันกำลังหมุนไป หมุนไป แล้วเจ้าหญิงก็ทรงจมหายไปพร้อมกับแสงแห่งอัญมณีล้ำค่าอันนั้น"

"เจ้าหญิงอยู่ไหน เพค่ะ ทรงหายไปไหน เจ้าหญิง เจ้าหญิ้งๆๆๆๆ"