Daisy

ถ้าเพื่อนๆ มีเรื่องที่น่าสนใจและต้องการแบ่งปันเนื้อหา หรือร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นนักเขียนมืออาชีพ

Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี

ตอบกลับโพส
invite
โพสต์: 3
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ 16 พ.ย. 2009 9:16 pm

Daisy

โพสต์ โดย invite »

Daisy Daisy give me your answer do!

วันหนึ่งในฤดูร้อน ผมขี่จักรยานไปตามถนนสายเล็ก ๆ ที่สองข้างทางเป็นทุ่งที่เต็มไปด้วยหญ้าขนแมว
ไม่เร็วเกินไป ไม่ช้าเกินไป
เธอนั่งอยู่ที่ด้านหลังของจักรยาน ผมหันหน้าไปมองเธอ แล้วผมก็เห็นรอยยิ้มแสนอ่อนโยนที่เธอมอบให้ผมเป็นประจำ
ผมปั่นจักรยานต่อไปเรื่อย ๆ
ไม่เร็วเกินไป ไม่ช้าเกินไป
ผมหันไปมองเธออีกครั้ง สายลมได้พัดเส้นผมยาวประบ่ากับชุดเดรสสีขาวของเธอให้ขยับขึ้นลง ตรงกับจังหวะการปั่นจักรายานของผม
ผมปั่นจักรยานต่อไปเรื่อย ๆ
ไม่เร็วเกินไป ไม่ช้าเกินไป
ผมยิ้มตอบกลับเธอ ก่อนเริ่มฮัมเพลงเบา ๆ เพลงที่เราสองคนรู้จักดี

Daisy Daisy give me your answer do!
I'm half crazy , all for the love of you!
It won't be a stylish marriage,
I can't afford a carriage,
But you' ll look sweet on the seat,
Of my bicycle build for two!

จบเพลง เธอปรบมือเบา ๆ แล้วยิ้มอีกครั้ง รอยยิ้มของเธอดูน่ารักเหมือนกับกลีบของดอกเดซี่
ผมปั่นจักรยานไป โดยมีเธอนั่งซ้อนท้าย แล้วผมก็หันหน้าไปพูดกับเธอ
"วันนี้อากาศดีจังเลยนะ เดซี่"

But you' ll look sweet on the seat,
Of my bicycle build for two!

ผมเองก็จำไม่ได้แล้วว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ผมกับเดซี่กลับบ้านพร้อมกัน ในทุก ๆ วัน เธอจะมายืนรอผมที่หน้าประตูโรงเรียน แล้วผมก็จะพาเธอซ้อนท้ายจักรยาน
เดซี่อยู่คนละโรงเรียนกับผม แต่เราก็สนิทกันมาก เราคบกันมาตั้งแต่สมัยประถมแล้ว เธอมีนิสัยน่ารักอ่อนโยนและเป็นคนที่เข้าใจผมมากที่สุดไม่เคยเปลี่ยนแปลง

Daisy Daisy give me your answer do!

วันนี้เธอก็มายืนรอผมเช่นเคย ชุดนักเรียนของเธอเป็นเดรสสีขาวมีปกกะลาสีสีกรมท่า อา.... วันนี้เธอผูกริบบิ้นสีแดงมาด้วย
เมื่อเดซี่มองเห็นผม เธอก็ยิ้มกว้าง แล้วเรียกชื่อผม
"ดนัย... "
"ไปกันเถอะ" ผมพยักหน้ากับคำชวนของเธอ ก่อนเดินไปเข็นจักรยานออกจากที่จอด

วันนี้ก็เหมือนกับทุกวัน ผมขี่จักรยานและเดซี่ก็ซ้อนท้าย ผมหันหน้าไปมองดูเธอเงียบ ๆ
เดซี่ในชุดเดรสสีขาว เธอดูเหมือนกับดอกเดซี่สมชื่อจริง ๆ
แล้วเธอก็ส่งยิ้มให้ผม รอยยิ้มที่แสนงดงาม
ผมชอบรอยยิ้มนี้.... และ.... ชอบผู้ที่เป็นเจ้าของด้วย
แต่แน่นอน ผมไม่เคยบอกเธอหรอก

I'm half crazy , all for the love of you!

เอาน่า... สักวันผมต้องบอกแน่

แล้วฤดูหนาวก็มาถึง อากาศภายนอกค่อนข้างเย็นและเต็มไปด้วยหมอก ผมนั่งนิ่งอยู่ในห้องเรียนพร้อมด้วยเสื้อกันหนาวกับผ้าพันคอผืนใหญ่
หลังจากเสียงกริ่งในโรงเรียนดังขึ้น ครูประจำชั้นก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเด็กหญิงคนหนึ่งที่เดินตามหลังมาติด ๆ

********************[มีต่อ]

ตอบกลับโพส

ย้อนกลับไปยัง “ก้าวแรก(สู่นักเขียนมืออาชีพ)”