Spicy สาวแสบหนุ่มซ่าท้ารัก

ถ้าเพื่อนๆ มีเรื่องที่น่าสนใจและต้องการแบ่งปันเนื้อหา หรือร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นนักเขียนมืออาชีพ

Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี

ตอบกลับโพส
Whan
โพสต์: 133
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร 27 พ.ย. 2007 10:38 am

Spicy สาวแสบหนุ่มซ่าท้ารัก

โพสต์ โดย Whan »

บทนำ

? I?ve got all my life to live and I?ve got all my love to give. And I?ll survive, I will survive, hey, hey ? (เพลง I Will Survive ของ Gloria Gaynor)

เสียงเพลงที่ดังกว่า 150 เดซิเบล เกินที่หูของคนทั่วๆไปจะรับไหวกำลังเข้าหูซ้ายและทะลวงหูขวาของฉันจนขี้หูแทบกระเด็น

ทำไมฉันต้องเข้ามานั่งทรมานตัวเองกับการฟังบรรดาเพลงที่ไว้ทดสอบบรรดาชายเทียมว่าใครเป็นเกย์หรือไม่เป็นด้วยเนี่ย (>o<) (ซึ่งใครไม่รู้เคยบอกว่ามีการทดสอบแล้ว ร้อยทั้งร้อยถ้าเป็นเกย์พอได้ยินเพลงนี้มันเต้นทันที เก็บอาการไม่อยู่ไม่รู้ว่าเหมือนกันว่าทำไม) ต้องมานั่งแสบตากับไอ้เจ้าลูกกลมๆ บนเพดานที่ส่องแสงหลากสียิ่งกว่ารุ้งกินน้ำ และไฟที่แวบไปแวบมาติดๆ ดับๆ เหมือนกับไม่ได้จ่ายค่าไฟ ให้แสบตา มึนหัวเล่น แล้วยังพวกที่เต้นเหมือนกับกุ้งตอนโดนลวก

ช่างเป็นทิวทัศน์ที่น่ามองจริงๆ (-_-)

?มัฟฟินเป็นอะไรทำหน้าเหมือนกับบ้านโดนตัดไฟ พวกเราชวนเธอมาเปิดหูเปิดตานะไม่ได้ให้มาเล่นมิวสิคนอกหัก? เชอร์รี่ ยัยเพื่อนตัวตั้งตัวดีที่ชวนฉันมา ?เปิดหูเปิดตา? ของเธอ แล้วเจ้าเพื่อนตัวแสบในกลุ่มก็ดันพยักหน้าเออออรับคำยัยนี่ให้ฉันเซ็งหนักกว่าเก่าอีก

เธอช่างทักได้สร้างสรรค์จริงๆ เลยนะ แต่จะว่าเป็นความผิดของเชอร์รี่คนเดียวก็ไม่ได้ ฉันเองก็ไม่น่ารับปากจะมาเพราะทนอาการช่างตื๊อไม่ไหวเลย

ขอสาบานว่าวันหลังฉันจะไม่มาไอ้ ผับ เทค หรืออะไรนี่อีกแล้ว เงินก็เสีย ของกินก็มองไม่ค่อยเห็น แล้วเอาของเสียมาให้กินรึเปล่าก็ไม่รู้เนี่ย มืดไปหมด ? นี่ตกลงมาเพราะว่าไม่ได้เจอกันนานหรอกนะ

?ไม่ต้องสนใจฉันหรอกย่ะ ดื่มเหล้าสังสรรค์กันต่อไปเถอะ?

หลังจากที่ทำใจนั่งต่อไปก็รู้สึกเสียเวลาเปล่า ทำไมฉันไม่นอนอยู่บ้านซะนะ แอบแวบกลับบ้านน่าจะดีกว่า มืดๆ แบบนี้คงไม่รู้หรอกว่าใครหายหัวไปไหน นอกจากจำได้ว่าคนที่สวมเสื้อแดงแปร๊ดยังกับหลงยุคนั่นคือยัยเพื่อนไร้รสนิยมที่มากับฉัน

ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นแอบเดินไปห้องน้ำ ไม่ต้องเสียเวลาบอกหรอกเพราะพวกเพื่อนแต่ละคนไม่เมาเหล้าฟุบไปกับโต๊ะอ้วกแตกอ้วกแตนให้หมดสภาพก็ออกไปเต้นท่ากุ้งโดนลวกหรือคุยกับหนุ่มๆ แล้ว พวกเธอเที่ยวเป็นสิบๆ หนรู้ว่าจะเอาตัวรอดยังไงอยู่แล้ว แล้วแต่ละคนมีวิชาป้องกันตัวดีๆ ทั้งนั้น

ฉันล้างมือและทำธุระในห้องน้ำเรียบร้อยแล้วแต่ตอนจะเดินออกมาก็เห็นใครคนหนึ่งขวางประตูอยู่ ?นี่ ช่วยหลีกทางหน่อย?

?(-*-) ถ้าไม่แล้วจะทำไม? เสียงตอบกลับกวนประสาททำให้ฉันรู้ว่าเป็นผู้ชายแต่เพราะค่อนข้างมืดเลยมองไม่เห็นหน้า

?ฉันจะออก หรือถ้านายจะเข้าก็เชิญ แต่อย่ายืนตรงนี้ มันขวางทาง?

นายจะเป็นเพศไหนหรือโรคจิตอยากเข้าห้องน้ำหญิงก็เชิญแต่ฉันจะออกจากห้องน้ำ (โว้ย) ดีนะที่ไม่มีผู้หญิงคนอื่นอยู่ไม่งั้นคงจะได้กรีดร้องหูชากันไปข้างนึง

?ไม่? เขาพูด ?ฉันจะยืนอยู่ตรงนี้ พอใจมีอะไรมั้ย?

อ๋อ อยากมีเรื่องใช่มั้ย ขอบอกให้รู้ว่าข้างนอกฉันอาจจะเหมือนผู้หญิงบอบบางน่ารักท่าทะนุถนอม (คนอื่นบอกนะ ฉันไม่ได้พูดเอง) ซึ่งได้รับมาจากแม่ล้วนๆ แต่นิสัยฉันน่ะได้รับมาจากพ่อ แล้วก็ยังมีวิชาป้องกันตัวด้วย ฉันน่ะได้คาราเต้บวกเทควันโด้สายน้ำตาลนะ อยากเจ็บตัวใช่มั้ยล่ะ

?ไม่หลีกใช่มั้ย ได้?

ถึงฉันจะมีวิชาก็ไม่อยากมีเรื่องหรอก คนอื่นจะได้มองว่าฉันไม่ได้รับการอบรมระรานไปทั่ว ฉันแค่แกล้ง (จงใจ) กระทืบเท้าอย่างแรงลงไปบนเท้าหมอนั่นเท่านั้นเอง

?โอ๊ย (>o<??) ? หมอนั่นร้องเสียงหลงทันทีที่ฉันกระแทกเท้าลงไปเต็มๆ

ถือเป็นคราวซวยของนายเองเล่นกับใครไม่เล่น แถมวันนี้ฉันใส่รองเท้าแบบมีส้น สูงกว่าปกติที่ใส่ทุกวันด้วย สมน้ำหน้า ยุ่งกับใครไม่ยุ่ง

เขาเอามือกุมเท้าตัวเองพลางจ้องหน้าฉัน ถึงมองไม่เห็นแต่ก็พอจะเดาว่าเขาต้องมองแบบเคียดแค้น เจ็บใจพอดูเลย ไม่กลัวหรอกย่ะ ?สมน้ำหน้า? ฉันจงใจพูดให้เขาได้ยินด้วยล่ะ

ฉันฉวยจังหวะที่หมอนั่นทรงตัวไม่ดีผลักเขาไปอีกทาง จังหวะที่สวนกันนั้นเองก็ได้ยินเขาพูดเสียงเบาๆพอจะจับใจความได้ว่า ยัยตัวแสบ อะไรทำนองนี้

? ขอบใจย่ะ นายก็เป็นอีตากวนประสาทเหมือนกันนั่นแหละ ฉันหันหน้ากลับไปส่งสายตายิ้มเยาะให้แล้วเดินหนีไป ได้ยินเสียงกำปั้นกระทบกับอะไรตามหลังด้วย คาดว่าน่าจะเป็นผนังร้าน

ฉันลืมเรื่องเซ็งๆ ก่อนหน้าไปจนหมดสิ้นเลย โฮะๆ แล้วก็ขอให้ไม่ต้องเจอหน้าอีตากวนประสาทคนนี้ด้วย แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ


? จะมีทางไหนที่ทำให้ฉันค้นพบคนดีของหัวใจ ได้เจอกับใครที่ฉันรอ อาจเพียงสักครั้งที่เราได้พบรักแท้เท่านี้ก็เพียงพอ กับคนหนึ่งคนที่อยากจะขอ ? (เพลง รักแท้ ของ อาร์มแชร์)

เสียงโทรศัพท์ที่กำลังกรีดร้องเรียกให้ฉันหยิบมันขึ้นมา ใครโทรมากันนะ คนกำลังง่วงๆอยู่ ฉันพยายามถ่างตาดู เบอร์ที่ไม่เคยเห็นก็มาปรากฏอยู่บนหน้าจอ

ใครกัน ฉันคิดก่อนจะกรอกเสียงพูดอย่างง่วงงุนลงไป ไอ้บ้าที่ไหนโทรมาตอนคนเขานอนกัน ถ้าไม่ใช่ธุระสำคัญแม่จะด่าให้จำทางกลับบ้านไม่ได้เลย (-_-^)

?ฮัลโหล รู้มั้ยว่ามันกี่โมงแล้วโทรมาดึกๆ ดื่นๆ หัดรู้จักคำว่ากาลเทศะซะบ้างสิ?

ปลายสายเงียบไม่ยอมพูดทำให้ฉันคิดว่าอาจจะเป็นพวกโรคจิต ส่วนวิธีจัดการน่ะหรือ ก็จัดการเมมเบอร์ไว้แล้วตั้งให้มันตัดสายอัตโนมัติเพื่อไม่ให้มันกวนใจก็เท่านั้น เพราะยิ่งด่ามันยิ่งชอบใจ ไอ้พวกมาโซคิส (มาโซคิส = คนที่มีความสุขกับความเจ็บปวด)

?ถ้าไม่ต้องการพูด ฉันจะวางสาย แล้วก็อย่าโทรมาอีกล่ะ ไอ้โรคจิต?

?เดี๋ยว? เสียงพูดคุ้นๆแฮะ ?จำไม่ได้หรือว่าเมื่อวานเธอทำอะไรไว้บ้าง?

ฉันไม่ได้เล่นเกมยี่สิบคำถามกับนายอยู่นะ กวนประสาทเป็นบ้า แล้วมันเรื่องอะไรที่ฉันจะต้องตอบนายด้วยยะ เอ๊ะ แต่ว่าเมื่อวานฉันไปผับหรือเทคมานี่นา (ยังแยกไม่ออกค่ะ) แล้วมันมีอะไรสำคัญที่ฉันเจอมารึไง

?? ฉันไม่มีเวลามาก ถ้านายต้องการกวนประสาทก็ขอให้ไปที่อื่น พูดธุระมาเลยดีกว่า? ตอนนี้อารมณ์ฉันเริ่มจะกรุ่นๆ แล้ว ถ้าหากว่าคนพูดอยู่ตรงหน้าฉันจะกระชากคอเสื้อเตรียมหาเรื่องแล้ว

?ฉันคือคนที่โดนเธอกระทืบเท้าเมื่อวาน จำไม่ได้รึไง (-_-^)?

เมื่อวาน อ๋อ เมื่อวานฉันกระทืบเท้าอีตาคนกวนประสาทไปนี่นา สะใจเป็นบ้า น้ำเสียงเขาขุ่นๆ สงสัยจะโกรธ 555 เชิญเถอะย่ะ ยังไงตอนนี้ฉันก็ไม่ได้อยู่ที่เดียวกับนาย ถึงอยู่ก็ไม่กลัวหรอก ?

?แล้วไง ก็นายมากวนประสาทฉันทำไมล่ะ? ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสดใส (ด้วยความสะใจเล็กน้อยถึงปานกลาง) ลืมความง่วงไปนิดหน่อย อยากยื่นเท้ามาให้ฉันเหยียบอีกข้างรึไงยะ

?เธอทำให้ฉันโดนพวกเพื่อนๆ ล้อ แถมยังเลือดออกอีก ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่ ยัยตัวแสบ?

?หรือ นายจะทำอะไรฉันล่ะ มาให้ฉันกระทืบอีกข้างรึไง อีตาบ้ากวนประสาท นั่นเป็นความผิดของนายเองนะ บอกให้หลีกก็ไม่เชื่อ อยากเจ็บตัวเล่น สมควรแล้ว?

?ใครที่ไหนจะบ้าให้คนเหยียบเท้าเล่น แล้วยังหนักอย่างกับช้าง ถ้าฉันไปเที่ยวไม่ได้ล่ะก็ฉันจะตามไปคิดบัญชีกับเธอ?

(-_-^) ไอ้คนปากเสีย ใครหนักเหมือนช้างยะ

ช่างมีความคิดที่ดีจริงๆ แทนที่จะกลัวว่าจะไปทำงาน ไปเรียนหรือทำสิ่งที่มีสาระไม่ได้ กลัวว่าจะไม่ได้ไปเที่ยว เฮอะ แล้วฉันคุยกับคนไร้ความคิดแบบนี้ได้ไงเนี่ย ถึงจะสงสัยว่าไปเอาเบอร์มือถือมาจากไหนก็เถอะ เปลืองเวลาเป็นบ้า

?นายมีเรื่องพูดแค่นี้ใช่มั้ย เท้าที่ฉันเหยียบน่ะ ขอให้มันพิการไปเลย นายจะได้ไม่ไปกวนประสาทคนอื่นเขาอีก แล้วอย่าโทรมาอีกล่ะ นายแย่กว่าพวกโรคจิตซะอีก? ฉันพูดรัวอย่างเร็วเพื่อไม่ให้เขาโต้เถียงอะไรได้แล้วตัดสายทิ้ง

?เฮ้ย เดี๋ยว อย่าวางนะยัยบ้า? นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ฉันได้ยินก่อนจะตัดสาย

เฮ้อ ซวยแต่เช้าเลย แล้วยังรู้สึกนอนไม่พออีก รู้สึกว่ามันมืดๆ ชอบกลนะ หันไปมองนาฬิกา ตี 5 ไอ้บ้า นายเล่นปลุกฉันอย่างนี้เลยหรือ ถ้าเจอกันคราวหน้าเท้านายหายดีแล้วฉันจะต่อยปากให้นายพูดไม่ได้ไปสามวันเลย ฮึ่ม ?

ฉันได้แต่อาฆาตทิ้งไว้ในใจ แล้วปิดเสียงมือถือตัดการรบกวนไม่ว่าจะเป็นจากใครก็ตาม ล้มตัวลงนอนคว้าผ้าห่มขึ้นคุลมโปง ไม่สนใจโลกภายนอกแล้ว ใครจะโทรมาตอนนี้ฉันไม่อยากรับรู้แล้ว

โอ้ ที่นอนแสนสบาย อย่าหวังจะให้ฉันตื่นก่อน 10 โมงเลย แล้วยิ่งวันนี้มีเรียนตอนบ่ายด้วย สบายที่สุดเลย เอาล่ะ ราตรีสวัสดิ์ (-o-) zzz

ตอบกลับโพส

ย้อนกลับไปยัง “ก้าวแรก(สู่นักเขียนมืออาชีพ)”