ก่อนอื่นอาทิตาต้องขอขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะคะ ทั้งชมและติที่จะก่อให้เกิดการพัฒนาของผู้เขียนต่อไป และเนื่องจากมีคอมเม้นต์มาตาม ?จิก? เยอะมาก วันนี้เลยอัพให้ 100% เลยค่ะ (แหะ แหะ จริงๆ คือเสร็จทันพอดีต่างหาก --- ตอนหน้าจะอัพช้าหรือเร็ว 50 หรือ 100% ขึ้นอยู่กับคุณนะคะ)
อ้อ! ออกตัวก่อนนะคะว่า ตอนนี้อาจจะผิดความคาดหมายของใคร ๆ และอาจจะผิดหวังกันด้วยที่พระเอกกับนางเอกไม่ยอม ?เลิก? กันเสียที.....ผิดหวังหรือเปล่ายังไงอ่านแล้วก็อย่าลืมบอกอาทิตาด้วยนะคะ แล้วเจอกันในตอนหน้าค่ะ....อาทิตา
ตอนที่ 28 ผมขอโทษ (อัพครบ 100 % ทีเดียวเลยค่ะ)
?เฮ้ย! ไอ้กฤต นายบอกว่าถ้าสิบนาทีแล้วนายยังไม่ลงมาให้พวกเรากลับได้เลยไม่ใช่เหรอวะ นี่มันปาเข้าไปจะครึ่งชั่วโมงแล้ว เราจะยืนคอยหาพระแสงอะไรวะ? ธีรวีร์ถามด้วยความสงสัย เพราะเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาวิชญ์สั่งความให้พวกเขารออยู่ที่รถเพียงสิบนาทีเท่านั้น
?ถ้าอัณณ์เขายังโกรธฉันอยู่ เขาคงไล่ตะเพิดฉันลงมาทันที พวกแกรอฉันแค่สิบนาทีก็พอ?
?หมายความว่าถ้านายไม่ลงมาในสิบนาทีพวกเราก็กลับได้เลยใช่ไหมครับ? ธีรวีร์ถามเพื่อความแน่ใจ
?อือ? วิชญ์ตอบพร้อมพยักหน้าให้
?แล้วนายจะกลับคอนโดยังไงล่ะครับ? ธีรวีร์ยังถามด้วยความเป็นห่วง
?ก็ไม่กลับไง? วิชญ์ตอบอย่างรำคาญ
?นายเขาจะอยู่ปรับความเข้าใจกับคุณอัณณ์ไง ไอ้วีร์ แกนี่ซื่อบื้อจริง ๆ แถมยังถามเซ้าซี้อยู่ได้ ไม่เห็นหรือว่านายเขาเตรียมพร้อมจะไปง้องอนคุณอัณณ์ตั้งนานแล้ว มีแต่แกที่คอยถ่วงเวลาอยู่นั่นแหละ? นักปราชญ์กฤตธีผู้ชาญฉลาดอธิบายข้อสงสัยของบัดดี้ได้กระจ่างแจ้งก่อนที่จะหันไปกวนบาทาผู้เป็นนายว่า
?นายแน่ใจนะครับว่าจะไม่ให้พวกผมรอ......รอเก็บศพนายน่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เพราะคุณปรัชญ์เตือนมาแล้วนะครับว่าคุณอัณณ์น่ะเป็นลูกสาวตำรวจน่ะครับนาย แถมยิงปืนแม่นเสียด้วยสิ? โชคยังดีที่กฤตธีหลบฝ่าเท้าของนายได้ทันท่วงที จึงยังได้หัวเราะและอวยพรส่งท้ายให้นายโชคดีบ้าง
?โชคดีนะครับ อย่าโชกเลือดกลับมาล่ะ? วิชญ์ทำได้แค่ส่งสายตามาคาดโทษเพราะเขาไม่มีเวลามาสำเร็จโทษเจ้าคนปากบอนในตอนนี้ เนื่องจาก ?ใจ? ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเสียแล้ว
?เอาไงดีวะไอ้กฤต จะกลับกันยังล่ะ นายกับคุณอัณณ์คงคืนดีกันเรียบร้อยโรงเรียนนายวิชญ์ไปแล้ว เล่นหายกันไปตั้งครึ่งชั่วโมงแบบนี้แล้ว เรากลับกันเถอะว่ะ ไม่ต้องรอแล้ว? ธีรวีร์ที่อยากกลับไปนอนพักผ่อนเต็มแก่แล้วเร่งคู่หูให้คล้อยตาม
?ฉันก็แค่อยากแน่ใจว่านายจะง้อคุณอัณณ์ได้สำเร็จจริง นี่ก็กำลังยืนลุ้นอยู่ว่าจะมีเสียงอะไรตกแตกหรือโครมครามมาให้ได้ยินบ้าง?
?ไอ้เวรกฤต! คุณอัณณ์เขาไม่ใช่คนหยาบแบบนั้นหรอก อย่างคุณอัณณ์น่ะแค่ใช้สายตาข่ม นายเราก็หงอแล้วล่ะ ไม่ต้องใช้เครื่องทุ่นแรงหรอก ไป กลับกันเถอะวะ ดีไม่ดีเดี๋ยวตำรวจผ่านมาเห็นจะยุ่งนะโว้ย มายืนหน้าบ้านคนอื่นเขาดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนี้น่ะ? ธีรวีร์พูดไปหาวไป
?ตำรวจมา แล้วไงวะ จะทำอะไรได้วะ เราไม่ได้งัดเข้าบ้านใครเสียหน่อย แกอย่าลืมสิว่าเราใช้กุญแจสำรองของคุณปรัชญ์ไขเข้าไปไม่ได้งัดไม่ได้ปีนเสียหน่อย เออ! แต่ถ้าจะกลับแล้ว แกก็ช่วยไปปิดประตูบ้านคุณอัณณ์ให้เรียบร้อยสักทีสิวะ ส่วนกุญแจนี่เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันเอาไปปั๊มให้นายเอง? พอพูดจบกฤตธีก็เก็บพวงกุญแจบ้านสำรองของพิชญธิดาที่ได้มาจากวรปรัชญ์เข้ากระเป๋ากางเกง เพื่อไปปั๊มเก็บเอาไว้ใช้ในยาม ?ฉุกเฉิน? ตามที่นายสั่ง
************************
พิชญธิดาที่กำลังนั่งจมอยู่ในความเศร้าท่ามกลางแสงจันทร์พร่างพรายนั้น ไม่ได้รับรู้เลยว่ามีคนคนหนึ่งกำลังยืนมองเธออยู่ในเงามืด คนคนหนึ่งที่ยินดีจะมาแบ่งปันความเศร้าไปจากเธอ วิชญ์ยืนนิ่งงันนับตั้งแต่ได้เห็นตั้งแต่น้ำตาหยดแรกของพิชญธิดาไหลลงอาบแก้มนวล เขาเองก็เจ็บไม่น้อยไปกว่าเธอแต่น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลอยู่ข้างใน เขายืนดูเธออยู่เงียบ ๆ จนกระทั่งหญิงสาวที่ยังคงนั่งหลับตายกมือมาปิดปากตัวเองเพื่อกั้นเสียงร้องไห้ที่ดังสะอื้นออกมาเป็นระลอก ๆ ชายหนุ่มจึงไม่รอช้าอีกต่อไป เขาเดินเข้าไปหาเธอ ก่อนที่จะนั่งคุกเข่าลงตรงหน้า เสียงสะอื้นของพิชญธิดาบาดลึกเข้าไปถึงหัวใจ.....หัวใจอีกดวงที่เจ็บช้ำไม่แพ้กัน นี่เขาทำให้คนรักต้องเสียใจอีกครั้งแล้วหรือ เขาคงเป็นคนรักที่แย่มากสินะ
พิชญธิดายังคงนั่งหลับตาร้องไห้ปล่อยอารมณ์ไปตามเสียงเพลง หญิงสาวที่ไม่สามารถกลั้นน้ำตาและความรู้สึกโหยหาและว้าเหว่ได้นั้นไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ชายหนุ่มที่เป็นสาเหตุของการร้องไห้ได้มานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว เธอไม่รู้เลยว่าเขาได้มาเห็นผลของการกระทำของเขาแล้วว่ามันส่งผล ?แย่? ต่อคนรักขนาดไหน เขาสงสารเธอสุดหัวใจ เพราะความแค้นบ้า ๆ นั่นของเขาทำให้หญิงสาวที่บอบบางคนนี้ต้องมาเผชิญความทุกข์อย่างแสนสาหัส ความแค้นที่กำลังทำลายความรักของพวกเขาก่อนที่เขาจะได้แก้แค้นได้สำเร็จเสียด้วยซ้ำ
?ว้าย!? พิชญธิดาเบิ่งตาตกใจสุดขีดเมื่อร่างบางของเธอถูกดึงเข้าไปกอดจากคนตรงหน้า หญิงสาวถูกกอดแน่นด้วยสองมือแกร่งของเขา คางของเธอเกยอยู่บนไหล่หนาของคนที่เธอไม่ต้องเห็นหน้าก็รับรู้ได้ว่าเขาคือใคร รับรู้ได้จากสัมผัสทางกายและจากหัวใจที่เฝ้าเรียกหาเขาอยู่ ทันทีที่แน่ใจว่าเธอไม่ได้ถูกปล่อยให้ว้าวุ่นและสับสนอยู่โดดเดี่ยวคนเดียวอีกต่อไปเพราะมีสองแขนและไหล่หนาที่อบอุ่นและคุ้นเคยอยู่ตรงหน้าแล้ว แขนและไหล่ของเขา....ของคนที่เธอรอคอยมาทั้งวันทั้งคืน เมื่อแน่ใจแล้วว่าชายหนุ่มตรงหน้าคือ ?คนรัก? ไม่ใช่ ?คนร้าย? พิชญธิดาก็ปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้นพร้อมทั้งยกสองแขนเรียวของเธอเข้าสวมกอดคอเขาแน่นเช่นกัน หญิงสาวยังคงสะอื้นไห้อยู่กับไหล่แกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของชายหนุ่มโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุดได้เลย เพราะยิ่งชายหนุ่มกล่าวคำขอโทษออกมาอยู่ข้างหู พิชญธิดาก็ยิ่งร่ำไห้.....ร่ำไห้เพราะเสียงของเขาที่คอยตอกย้ำให้เธอแน่ใจว่า เขามาอยู่ข้างกายเธอแล้ว นี่ไม่ใช่ความฝัน.....ในที่สุดเขาก็มา เธอรู้ตัวแล้วว่าเธอคงขาดเขาไม่ได้ เพราะรักเสียเหลือเกิน
?ผมขอโทษนะอัณณ์ ขอโทษที่ทำให้คุณเสียใจ?
?อัณณ์ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ ได้ไหมครับ?
?อัณณ์ ยกโทษให้ผมได้ไหม ยกโทษให้ผมอีกสักครั้งได้ไหมครับ?
?อย่าโกรธผมเลยนะคนดี จะให้ผมทำยังไงผมก็ยอม ยกโทษให้ผมนะ?
?อัณณ์ผมรักคุณนะ ผมไม่ได้รักญาดาเลย อัณณ์เข้าใจผมไหม ผมรักคุณคนเดียวนะครับ?
?หยุดร้องนะคนดี ให้อภัยผู้ชายคนนี้ได้ไหมครับ? ไม่มีเสียงตอบรับนอกจากใบหน้าที่พยักขึ้นลงหงึกหงักอยู่ที่ซอกคอของเขา วิชญ์หายใจโล่งก่อนที่จะพรมจูบกระหม่อมและขมับให้คนในอ้อมแขนที่ยังไม่มีที่ท่าว่าจะปล่อยคอของเขาให้เป็นอิสระ
?อัณณ์ครับ ปล่อยผมก่อนนะ? วิชญ์ที่อยากจะจูบซับน้ำตาให้คนรักแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเธอยังกอดคอเขาแน่น เขาแปลกใจกับอาการของแฟนสาวที่ไม่ยอมสบตากับเขาทั้ง ๆ ที่พยักหน้าบอกว่าให้อภัยเขาแล้ว
?อัณณ์ปล่อยผมก่อนนะ อัณณ์เป็นอะไรไปครับ บอกผมได้ไหม ไหนบอกว่าให้อภัยผมแล้วไง งั้นก็หันหน้ามาพูดกันดี ๆ สิครับ? วิชญ์ถามด้วยน้ำเสียงเว้าวอนพร้อมที่จะยอมรับความผิดก่อนที่จะได้ยินเสียงหวานที่ดังอู้อี้พอจะจับใจความได้ว่า
?ตาอัณณ์บวม หน้าตาก็ดูไม่ได้ ตอนนี้อัณณ์ไม่สวย อัณณ์ไม่อยากให้คุณเห็นอ่ะ? ถ้าพิชญธิดาเงยหน้าคงได้เห็นรอยยิ้มกว้างบนในหน้าของแฟนหนุ่ม รอยยิ้มแรกแห่งวัน รอยยิ้มที่ได้มาหลังน้ำตา
?ผมไม่แคร์หรอกว่าหน้าตาอัณณ์จะเป็นยังไง ขอแค่เป็นอัณณ์คนเดิมของผมก็พอแล้ว แค่นั้นก็พอแล้ว? ในที่สุดวิชญ์ก็ได้ช่วยซับน้ำตาให้แฟนสาวอย่างที่ใจอยาก
พิชญธิดาใช้เวลาตัดสินใจไม่นานเลยที่จะยอมรับคำขอโทษจากวิชญ์......ผู้ชายที่เธอรักหมดหัวใจ เธอชั่งน้ำหนักของความสุขกับความทุกข์ดูแล้ว แต่ไม่ว่าอย่างไหนจะมากกว่ากัน เธอก็ยังรักเขาและเลือกที่จะได้อยู่เคียงข้างเขา แม้ว่ามันจะต้องทนทุกข์ก็ตาม พิชญธิดาที่เคยทำปากเก่งให้คำปรึกษากับเพื่อน ๆ ในยามที่พวกเขาเหล่านั้นทะเลาะกับบรรดาแฟน ๆ ว่า ?ก็เลิกสิย่ะ ผู้ชายมีตั้งเยอะแยะ ไม่เห็นจะต้องง้อมันเลย หาใหม่เอาสิ เอาให้ดีให้หล่อกว่าไปเลย? วันนั้นเธอคงพูดไปเพราะไม่ได้อยู่ในอารมณ์รัก ไม่เข้าใจความรัก พอมาวันนี้ที่ได้มาเจอกับตัวเอง เจออย่างจัง ๆ เธอจึงเพิ่งได้เข้าใจว่า ?รัก? เป็นเช่นไร เธอเพิ่งเข้าใจว่าทำไมใคร ๆ ถึงยอมเจ็บปวดเพื่อให้ได้ครอบครองมัน ตำราและประสบการณ์ของใคร ๆ ก็ไม่เท่าได้เจอกับตัวเอง วันนี้เธอรู้แล้วว่าการจะบอกเลิกวิชญ์นั้น มันทำได้ยากเย็นเพียงไร จะบังคับปากให้พูดออกมาได้อย่างไร ในเมื่อหัวใจยังรักเขาไม่เสื่อมคลาย
************************
?อัณณ์ครับ หายโกรธผมแล้วใช่ไหม? วิชญ์กุมมือพิชญธิดาที่นั่งประจันหน้ากับเขาอยู่ในขณะนี้บนชิงช้าตัวโปรดของเจ้าของบ้าน แสงจันทร์ทำให้เขาเห็นใบหน้าของคนรักได้ค่อนข้างชัด ใบหน้าหวานเริ่มมีรอยยิ้มที่เข้ามาแทนรอยน้ำตา วิชญ์เองก็แน่ใจแล้วว่าเขาคงขาดผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ ห่างกันแค่สองวันก็ทำให้เขามั่นใจได้แล้วว่าเธอ คือ รักแท้อย่างแน่นอน
?ค่ะ อัณณ์คิดเอาไว้ว่าถ้าวันนี้คุณยังไม่มา อัณณ์ก็จะไม่ยกโทษให้เลยตลอดชีวิต? พิชญธิดาแกล้งเย้าแฟนหนุ่มเล่น
?งั้นผมก็มาทันเวลาพอดีนะสิ โชคดีจัง? วิชญ์ไม่พูดเปล่า เขายังดึงมือบางมาจุมพิตให้หายคิดถึงอีกด้วย
?คุณใจร้ายมากเลยรู้ไหม ปล่อยให้อัณณ์รอตั้งสองวันแน่ะ? พิชญธิดากลบอาการเขินด้วยการแกล้งงอน
?ผมไม่ได้ตั้งใจให้อัณณ์ต้องรอหรอกนะ แต่เพราะผมอยากใช้เวลาไตร่ตรองเรื่องของเราให้ละเอียดถี่ถ้วน ผมลองเอาใจอัณณ์มาใส่ใจผมดูด้วยตามที่คุณยาเขาแนะนำมา อัณณ์ครับ ผมขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนะ ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าอัณณ์ต้องอดทน ต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน ผมขอโทษนะครับที่ทำให้อัณณ์ต้องมาอยู่ในสภาพนี้ สภาพที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ขอโทษที่อัณณ์ต้องมาทนรับแรงกดดันทั้งหมดจากการแก้แค้นบ้า ๆ นั่นของผม อัณณ์จะยกโทษให้ผมได้ไหมครับคนดี? ดวงตาคมเข้มทอประกายหวานพราวระยับ
?ค่ะ? พิชญธิดายิ้มหวานให้วิชญ์ เพียงแค่นี้หัวใจของเธอก็อ่อนยวบและพร้อมที่จะเดินเคียงข้างไปกับเขาอีกครั้งด้วยความเต็มใจ เพราะรักสินะ....รักเขาเหลือเกิน
?เอาล่ะ งั้นเรามาคุยกันอย่างเปิดอกดีไหมครับ คุยทุกเรื่องที่มันค้างคาใจอยู่ อย่าเก็บไว้คนเดียวอีกนะ มีอะไรก็ต้องพูดออกมาให้หมด คืนนี้เราจะเคลียร์ทุกเรื่องกัน ตกลงไหมครับ? วิชญ์จ้องตาแฟนสาวที่มองกลับมาเป็นประกายหวานซึ้งเช่นกัน ชายหนุ่มจึงอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวไปมอบจุมพิตให้บนหน้าผากมนของหญิงสาวอีกหนึ่งที
?ค่ะ? พิชญธิดาให้สัญญากับตัวเองเช่นกันว่าจะบอกทุกความรู้สึกให้เขาได้รับรู้ เธอจะไม่คิดเอาเองอีกต่อไป
?อ้าว แล้วทำไมยังไม่เปิดอกล่ะครับ เปิดเร็ว ๆ สิครับ ผมรออยู่นะ? วิชญ์ยั่วพิชญธิดาเพื่อให้เธอได้รู้สึกผ่อนคลาย
?เพี๊ยะ!ทะลึ่งอีกแล้วนะ เดี๋ยวไล่กลับซะเลยนี่ จะเคลียร์ดี ๆ ไหม? ความหวานมลายหายไปในพริบตาหลังจากวิญญาณแม่เสือสาวกลับเข้ามาครองร่าง
?โอ๋ ๆ อย่าไล่ผมเลยนะ ตอนนี้ไม่มีกุญแจบ้านแล้วด้วย ถ้าโดนไล่กลับไปสงสัยไอ้สองตัวนั่นมันคงหัวเราะเยาะผมแน่ ๆ เอ้า! ขำ ขำ ขำใหญ่เลย เห็นไหมว่าอย่างน้อยไอ้ความทะลึ่งของผมมันก็ทำให้คุณยิ้มได้ก็แล้วกัน ยิ้มเยอะ ๆ นะอัณณ์ ยิ้มให้มากกว่าน้ำตาที่เสียไป ยิ้มให้ผมนะคนดี? พิชญธิดาจึงยิ้มหวานให้แฟนหนุ่มได้ชื่นใจก่อนที่จะเริ่มเคลียร์ความรู้สึกออกไปว่า
?ตอนแรกอัณณ์คิดว่าจะเลิกกับคุณดีไหม อัณณ์ไม่แน่ใจว่าคุณจะเอายังไง อัณณ์กลัวว่าคุณจะไปหลงรักคุณญาดาเข้า อัณณ์กลัวไปหมด แต่พอได้เห็นหน้าคุณ อัณณ์ก็รู้ตัวแล้วว่าอัณณ์คงเลิกรักคุณไม่ได้? วิชญ์ฟังอย่างตั้งใจพร้อมเก็บท่าที ?ใจหาย? เอาไว้ตั้งแต่ได้ยินคำว่า ?เลิก? จากหญิงสาว แต่เมื่อได้ยินประโยคข้างท้ายเขาก็ยิ้มออก ชายหนุ่มก้มลงมอบจุมพิตที่ห้าผากของหญิงสาวเพื่อขอบคุณความรักที่ยิ่งใหญ่ของเธอ แล้วจึงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า
?อัณณ์ จำไว้นะครับว่าผมรักคุณ ผมรักคุณเพียงคนเดียวเท่านั้น และเชื่อเถอะว่าผมไม่สามารถที่จะรักใครได้อีก เพราะใจทั้งหมดของผมมีแต่คุณเพียงคนเดียว อัณณ์เชื่อผมนะ ว่าผมไม่ได้รักญาดาเลย ถึงเขาจะไม่ใช่ลูกศัตรู ไม่ใช่ลูกของไอ้เมธินทร์นั่นก็ตาม ผมก็ไม่รักเขาหรอก เพราะผมกับเขาไม่ได้เหมาะสมกันเลย เพราะอะไรรู้ไหม เพราะเราเหมือนกันมากเกินไป เราทั้งสองต่างก็ขาดความรักความอบอุ่นเหมือนกัน เราต่างโหยหามัน ต่างโหยหารักแท้ โหยหาใครสักคน เราต่างต้องการคนที่มีความรักให้มาช่วยเติมเต็มให้เรา และอัณณ์ก็คือคนคนนั้นสำหรับผม อัณณ์คนเดียวเท่านั้นที่จะเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปของผมได้ อัณณ์รู้ไหมว่าผมน่ะโชคดีกว่าญาดา เพราะตอนนี้ผมเจอรักแท้แล้ว และผมจะไม่ยอมเสียมันไปอย่างเด็ดขาด คุณคือคนสำคัญที่สุดสำหรับผมนะ? คำหวานของวิชญ์ช่างจับใจคนฟังยิ่งนัก ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกสงสารเขาและญาดาอยู่เหมือนกัน
?แล้วเรื่องแก้แค้นนั่นล่ะคะ? พิชญธิดาจ้องตาประสานกับวิชญ์เพื่อรอฟังคำตอบ
?ผมมาไกลเกินกว่าจะถอยแล้วล่ะอัณณ์? พิชญธิดาผงะไปเล็กน้อยกับคำตอบที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยิน
?แต่ถ้าอัณณ์จะให้ผมถอย ผมก็ยอม? วิชญ์พูดเพียงเท่านั้นแล้วปล่อยให้พิชญธิดาเป็นคนกำหนดชะตาของทั้งสองแทน
?อัณณ์ขอถามคุณนะคะ คุณวิชญ์ว่า คุณจะมีความสุขมากขึ้นไหม หากแก้แค้นได้สำเร็จ?
?ผมไม่รู้ ผมรู้แค่เพียงว่าคนคนนั้นเป็นคนที่ฆ่าพ่อ ฆ่าแม่และน้องสาวของผม เขาพรากคนที่ผมรักไปหมด เขาทำให้ผมไม่เหลือใครเลย อัณณ์รู้ไหม.....ทุกความสำเร็จของผมไม่มีพวกเขามาร่วมยินดีด้วยเลย ไม่มีพ่อและแม่ในวันที่ผมเรียนจบ ไม่มีพวกเขาในวันที่ผมประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ไม่มีพวกเขาในวันที่ผมเปิดโครงการใหม่ ๆ มีเพียงลุงกับป้าเท่านั้น ผมอยากให้พ่อ แม่และน้องมาเห็นวันนี้ของผม ผมอยากให้พวกเขาภูมิใจในตัวผม ผมอยากเห็นพวกเขายิ้มและดีใจกับความสำเร็จของผม และอยากให้พวกเขาได้รู้จักกับอัณณ์ ผมมั่นใจว่าทุกคนจะต้องรักอัณณ์เหมือนที่ผมรัก....แต่ผมไม่มีวันนั้น ไม่มีแม้กระทั่งโอกาสที่จะได้บอกรักพวกท่าน ไม่มีวันนั้นอีกแล้ว.....เพราะไอ้เมธินทร์เพียงคนเดียว เพราะมันคนเดียว ผมจึงอยากให้มันได้เจ็บปวดอย่างที่ผมต้องเผชิญมาบ้าง ให้มันได้รับรู้ถึงความสูญเสีย ความผิดหวังและความเจ็บปวดบ้าง อัณณ์รู้ไหมกี่วันกี่ปีกว่าที่ผมจะทำใจได้ แต่กลับกลายเป็นว่าพวกท่านไม่ได้ตายเพราะอุบัติเหตุ แต่เป็นเพราะไอ้คนชั่วคนหนึ่งที่เนรคุณ คนชั่วที่ต้องการสมบัติของคนอื่น ถ้าผมไม่รู้เรื่องนี้ และไม่รู้จักมัน ผมคงปล่อยมันไป แต่พอได้รู้แล้วมันก็ยากที่จะทำใจยอมรับ ยิ่งมาได้เห็นว่ามันอยู่สุขสบายแค่ไหนบนความพินาศของคนอื่น ผมก็ยิ่งแค้น ผมจะทำให้มันตายทั้งเป็น!? วิชญ์ไม่สามารถลบเลือนความเจ็บปวดจากการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปได้เลย ใจของเขายังคงผูกพยาบาทและรอวันที่จะได้แก้แค้น พิชญธิดาลูบแก้มของคนรักเพื่อให้เขาคลายกรามที่กัดแน่นจนเป็นสันนูน เธอแน่ใจว่าถึงเธอจะร้องขอให้เขาอโหสิให้กับศัตรูคู่อาฆาต แต่ใจของเขาก็คงไม่มีวันสงบ......จนกว่าจะได้แก้แค้น
?งั้นคุณสัญญากับอัณณ์ได้ไหม ว่าคุณจะไม่ฆ่าใคร อย่าทำอย่างที่เขาทำกับคุณ ให้เขาเป็นคนเลวเพียงฝ่ายเดียวนะคะ อัณณ์ขอให้เขารับกรรมที่ตัวเองก่อเอาไว้เอง สัญญากับอัณณ์ได้ไหม?
?ครับผมให้สัญญาว่าจะไม่ฆ่าใคร? วิชญ์ยืนยันอย่างหนักแน่นเพราะการตายทั้งเป็นหมายถึงมันยังมีลมหายใจอยู่
เมื่อได้ยินคำมั่นสัญญาจากเขาแล้ว พิชญธิดาจึงค่อยโล่งใจ อย่างน้อยมือเขาก็ไม่ต้องเปื้อนเลือด
?แต่อันนี้ไม่เกี่ยวกับสัญญาข้อเก่าของเรานะคะ ข้อนั้นนะสำคัญอันดับหนึ่ง ส่วนข้อนี้เป็นอันดับสอง? พิชญธิดาไม่วายย้ำสัญญาของเก่าที่มีความสำคัญกับเธอมาก
?สำหรับอัณณ์ มากกว่าสองข้อผมก็ให้ได้? วิชญ์ยืนยันอีกครั้งหนึ่ง
?ถ้าคุณรักษาและทำตามสัญญาได้ งั้นอัณณ์ก็คงไม่บอกให้คุณถอยหรอก......อัณณ์แล้วแต่คุณค่ะ แต่ถ้าคุณอยากจะถอยออกมาเอง อัณณ์ก็จะยินดี วิชญ์คะ ไม่มีความสุขแท้จากการได้แก้แค้นหรอกนะคะ? พิชญธิดาคืนสิทธิ์ในการตัดสินใจชะตากรรมของตัวเองให้วิชญ์กลับไป เพราะไม่ว่าเขาจะเลือกอย่างไร เขาก็จะมีเธอเป็นกำลังใจอยู่เคียงข้างเสมอ
************************
ณ คฤหาสน์ พัฒนไพศาล ในเวลาสามทุ่มของคืนวันอาทิตย์
?บ้าจริง คุณวิชญ์มัวทำอะไรอยู่นะ ทำไมไม่ยอมรับโทรศัพท์เสียที? ญาดากำลังหงุดหงิดเพราะติดต่อวิชญ์ไม่ได้ตั้งแต่ช่วงเย็นมาแล้ว เธอไม่รู้ว่ากฤตธีไม่ยอมรับโทรศัพท์เพราะผู้เป็นนายสั่งห้ามเอาไว้เนื่องจากมีภารกิจที่สำคัญรออยู่นั่นเอง
?โอ๊ย! โทรยากโทรเย็นอะไรอย่างนี้ บ้าชะมัด คอยดูนะพรุ่งนี้จะเข้าไปจัดการตั้งแต่เช้าเลย ฮึ? ญาดายังคงนั่งไม่ติดและบ่นอย่างหัวเสีย
?เป็นอะไรไปอีกล่ะลูกดา ป๊าเห็นเดินไปบ่นไปอยู่ตั้งนานแล้ว? นายเมธินทร์ที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นเอ่ยถามลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน
?ก็คุณวิชญ์น่ะสิคะ ไม่รู้มัวทำอะไรอยู่ ถึงไม่ยอมรับโทรศัพท์ด้าเสียที นี่ด้ากดจนมือจะหงิกอยู่แล้ว? ญาดาฟ้องผู้เป็นพ่อ
?แล้วจะโทรตามเขาทำไมล่ะ นี่มันก็ดึกดื่นแล้วนะ ดาฟังป๊านะ ผู้ชายน่ะเขาก็อยากมีเวลาส่วนตัวบ้างสิลูก? ผู้เป็นพ่อให้สติลูกสาวที่เอาแต่ใจมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
?แต่ป๊าคะ เราเพิ่งหมั้นหมายกันนะคะ เขาน่าจะมาเอาอกเอาใจด้าบ้างสิคะ แต่นี่อะไรกัน ชวนคุยแต่เรื่องงาน ๆ ๆ ถ้าไม่คุยเรื่องตกแต่งโรงแรม ก็คุยแต่เรื่องจะลงหุ้นกับป๊า ใจคอเขาจะไม่พูดเรื่องอื่น ๆ บ้างเลยหรือไง แล้วนี่โทรไปก็ไม่รับสายอีก แถมโทรศัพท์ก็ไม่พก ให้แต่ไอ้ลูกน้องสองคนนั่นรับแทนตลอดเวลา บ้าจริงเชียว ไม่เห็นจะสวีทเหมือนคนอื่นเขาเลย ป๊ารู้ไหมเขาไม่เคยชวนด้าไปดูหนัง หรือไปเที่ยวเลย มีแต่ด้าเป็นคนเอ่ยปากแทบทุกครั้ง แถมเวลากินข้าวแต่ละทีก็ต้องมีลูกน้องคนใดคนหนึ่งตามไปด้วยอีก ไม่รู้จะตามอารักขาอะไรกันนักกันหนา ไม่มีเวลาเป็นส่วนตัวบ้างเลย ด้าไม่ชอบแบบนี้เลย เป็นแฟนก็เหมือนไม่เป็น? ญาดานั่งก้นกระแทกอย่างแรงด้วยท่าทีฮึดฮัดอย่างเห็นได้ชัด
?ป๊าว่าแบบนั้นน่ะดีแล้ว อย่างนั้นน่ะเขาเรียกว่าการให้เกียรตินะลูก เขาไม่ไปไหนกับเราสองต่อสองน่ะดีแล้ว อีกอย่าง คุณวิชญ์เขาก็งานเยอะ ดาอย่าเอาแต่ใจตัวเองนักสิ? นายเมธินทร์ออกความเห็นตามประสาคนที่ผ่านโลกมาก่อน
?โอ๊ย! จะให้เกียรติอะไรกันนักกันหนา นี่เราก็หมั้นกันแล้วนะคะ โต ๆ กันแล้วด้วย ถ้าเขาคิดอย่างที่ป๊าว่า ก็เชยชะมัดยาด ผ่านเมืองนอกเมืองนามาเสียเปล่า คิดอะไรโบราณจัง? ญาดาค่อนขอดคู่หมั้นหนุ่มไม่หยุดปาก
?งั้นก็ถอนหมั้นเสียสิ ไปหาไอ้พวกไวไฟแทน เอาไหมล่ะ? นายเมธินทร์แกล้งประชดลูกสาว
?ป๊าอ่ะ เดี๋ยวถ้าด้าถอนหมั้นจริง ๆ ป๊านั่นแหละจะเสียใจ?
?เออ....พูดถึงคุณวิชญ์ ป๊าอยากให้ดาไปบอกเขาด้วยนะ ว่าป๊ายังไม่พร้อมที่จะให้เขามาร่วมลงหุ้นด้วย?
?ทำไมล่ะคะป๊า เราจะได้เงินทุนหมุนเวียนมาเพิ่มไง ไม่ต้องไปกู้จากแบงก์ ไม่ดีเหรอคะ? ญาดาถามด้วยความสงสัยเพราะตามเกมของผู้เป็นพ่อไม่ทัน
?ป๊าจะให้เขาร่วมหุ้นตอนที่เขาแต่งงานกับดาแล้วนะสิลูก ถ้าร่วมหุ้นตอนนี้ก็เป็นแค่สินก่อนสมรส แต่ถ้าหลังแต่งงานมันก็จะกลายเป็นสินสมรสไงลูก ดาจะได้มีสิทธิ์ในหุ้นนั้นด้วย ดาว่ามันจะไม่ดีกว่าหรือลูก ฮ่า ฮ่า ฮ่า? นายเมธินทร์หัวเราะอย่างชอบอกชอบใจที่คิดว่าตนเองนั้นฉลาดรอบคอบ.....ฉลาดแกมโกงอย่างสันดานคนเลว คนรักลูกอย่างเขาก็อยากจะแน่ใจว่าลูกสาวจะมีหลักที่มั่นคงในอนาคต....ทั้งสามีที่ดีและทรัพย์สินที่มั่งคั่ง
?ป๊านี่ ฉลาดจังเลย งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ด้าจะบอกคุณวิชญ์อย่างที่ป๊าบอกนะคะ ดีเหมือนกัน แบบนี้คุณวิชญ์จะได้จัดงานแต่งเร็ว ๆ ด้าก็ไม่อยากหมั้นทิ้งไว้นาน ๆ คุณวิชญ์ยิ่งเนื้อหอมอยู่ ใคร ๆ ก็อยากได้กันทั้งนั้น? รวมทั้งตัวเธอด้วย
************************
ค่ำคืนนั้น วิชญ์ที่ถือโอกาสไม่กลับคอนโดของตัวเองโดยใช้ข้ออ้างในการ ?เคลียร์? เพื่อขอค้างกับแฟนสาว จึงเป็นครั้งแรกที่คู่รักได้นอนร่วมเตียงกัน ฝ่ายชายจึงกระดี๊กระด๊าอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็ต้องมาผิดหวังเมื่อมาเจอ ?มุกเด็ด? ของฝ่ายหญิงที่ช่างมีความเป็นกุลสตรีอย่างเต็มร้อย เริ่มด้วยเสื้อยืดคอกลมที่ใส่นอนแขนยาวตัวโคร่งเพื่อพรางสรีระจากสายตาซุกซนของแฟนหนุ่ม บวกกับกางเกงนอนที่ขายาวเกือบถึงตาตุ่มแถมยังเป็นแบบ ?จั๊มพ์ขา? เพื่อรัดข้อเท้าอีกด้วย รับรองว่าไม่มีทางที่ขากางเกงจะร่นจนได้เห็นขาอ่อนขาว ๆ ของพิชญธิดาเป็นแน่ วิชญ์ที่ได้แอบขำกับ ?มุกเด็ด? ของแฟนสาวคนสวยเรียบร้อยแล้ว จึงต้องให้กำลังใจและสนับสนุน ?ไอเดีย? ของคนรักไปว่า
?อัณณ์ครับ อัณณ์ไม่หาผ้าพันคอ ถุงมือ ถุงเท้ามาด้วยล่ะครับ จะได้ครบชุดเตรียมรับลมหนาว.....เอ....งั้นคืนนี้เราก็ไม่ได้ช่วยชาติประหยัดพลังงานแล้วสิครับ เพราะคงต้องเปิดแอร์ที่ 18 องศาสำหรับชุดกันหนาวของอัณณ์? พิชญธิดาจึงค้อนให้เสียสองวงก่อนที่จะปรามด้วยน้ำเสียงหวาน ๆ แต่เย็นยะเยือกว่า
?ตกลงจะกลับบ้านเลยไหมคะ?
ทั้งคู่ได้นอนพูดคุยกันในทุกเรื่องทุกปัญหาที่ยังค้างคาในใจ ไม่ว่าจะเป็นชนวนต้นเหตุอย่างชุดราตรีจากร้าน by Coco หรือสาเหตุที่วิชญ์ไม่สามารถมาง้องอนคนรักได้ทันทีในวันเกิดเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่การปรากฏตัวของกิ๊กเก่าอย่างบัณฑิตาที่มาระรานพิชญธิดาถึงในงานเลี้ยง หญิงสาวก็นำเรื่องนี้มาเป็นประเด็นพูดคุยด้วยเพื่อตัดไฟเสียแต่ต้นลมเนื่องจากกลัวว่าจะมีลมพัดหวนไปจุดเชื้อถ่านไฟเก่าให้ลุกพรึบพรับขึ้นอีกครั้ง นอกจากนั้นวิชญ์ยังเล่าให้ ?คนขี้หนาว? ฟังถึงทุกกำลังใจจากคนรอบข้างที่พยายามช่วยเหลือในการประสานรอยร้าวครั้งนี้ให้พิชญธิดาได้รับรู้และรับฟัง
?นี่ อันนี้ไอ้กฤตมันเตรียมมาให้ผม มันบอกว่าให้ผมเปิดให้อัณณ์ดู หากอัณณ์ไม่ยอมฟัง ไม่ยอมพูดดี ๆ กับผม ไอ้กฤตมันคุยนักคุยหนาว่าไอเดียนี้บรรเจิดมาก อัณณ์ลองดูสิ เห็นแล้วจะใจอ่อนยอมยกโทษให้ผมง่าย ๆ อย่างที่ไอ้กฤตมันบอกไหม? วิชญ์โชว์โทรศัพท์มือถือของเขาที่มีโปรแกรมสร้างตัวอักษรเป็นข้อความต่าง ๆ ให้วิ่งบนหน้าจอขนาดกว้างได้ และข้อความที่ว่าก็คือ
?I am sorry. Please forgive me. I love you. From your sweetheart.? (ผมขอโทษ ได้โปรดยกโทษให้ผมนะ ผมรักคุณ จากหวานใจของคุณ)
?แหวะ! เลี่ยนตายเลย คุณกฤตนี่ท่าจะดูเอเอฟมากเกินไป ดีแล้วล่ะค่ะที่คุณไม่ใช้มุกนี้เพราะอัณณ์น่ะไม่ใช่พวกนักร้องหรือดารา ไม่ต้องให้ ?แฟน? คลับมาเชียร์ด้วยวิธีนี้หรอก อัณณ์อยากได้ยินเสียงจากปากของคุณเองมากกว่า เพราะอัณณ์แน่ใจว่าเสียงของคุณมันดังมาจากใจ? พิชญธิดาปล่อยคำหวานให้แฟนหนุ่มได้ชื่นใจก่อนที่จะรู้ตัวว่าทำพลาดไป เธอพยายามขยับตัวออกห่างจากอ้อมกอดของแฟนหนุ่มที่รัดแน่นขึ้นเพราะถูกใจคำพูดออดอ้อนของแฟนสาวเป็นที่สุด หญิงสาวจึงได้รับรางวัลเป็นจุมพิตหอมหวาน ก่อนที่จะสามารถดันตัวออกห่างจากคนรักได้เพราะถูกเอาเปรียบไปเยอะแล้วหลังจากที่คืนดีกัน
?งั้นผมก็คิดถูกอีกน่ะสิที่ไม่ใช้แผนสำรองของคุณปรัชญ์เพื่อนคุณด้วยน่ะ แต่คุณปรัชญ์เขาก็รับรองเป็นมั่นเป็นเหมาะเลยนะว่าถ้าใช้แผนนี้แล้ว อัณณ์จะต้องยอมยกโทษให้ผมล้านเปอร์เซ็นต์ ไม่รู้ว่าจะเป็นราคาคุยอีกหรือเปล่า? วิชญ์รั้งแฟนสาวกลับคืนเข้าสู่อ้อมกอดอีกครั้ง ก่อนที่จะบรรจงหอมแก้มนวลไปหลายฟอด
?แผนอะไรคะ? พิชญธิดาใช้แขนยันหน้าอกวิชญ์ให้ออกห่าง
?คุณปรัชญ์เขาเตรียมเพลงมาให้ผมนะสิ เขาบอกว่าถ้าอัณณ์ได้ยินเพลงนี้นะรับรองใจอ่อนชัวร์ ๆ ลองฟังดูนะ แล้วบอกด้วยว่าวิธีนี้เวิร์คไหม? วิชญ์เปิดเพลงจากโทรศัพท์มือถือที่วรปรัชญ์ช่วยโหลดจากเว็บไซด์ไว้ให้
*บอกตรง ๆ ว่าฉันก็เสียใจ ที่ทำให้เราต้องทะเลาะกัน ไม่ว่าด้วยเหตุผลนั้นคืออะไร
คนผิดคือฉัน ไม่ใช่เธอ อย่าร้อง... อย่าร้องไห้เลยเธอ
หันหน้ามาคุยกันก่อน ดีไหม
**ต้องทำยังไงเธอจึงจะยอมหายโกรธ ต้องทำยังไงเธอจึงจะยกโทษให้ฉัน
อย่าทรมานโดยการไม่มองหน้ากัน นึกว่าสงสาร คนรักกัน ฉันขอโทษ
ไม่ตั้งใจจะทำร้ายเธอ แต่ก็เผลอทำเธอร้องไห้
ฉันไม่ได้ความจริงๆ ที่รัก
คนผิดคือฉัน ไม่ใช่เธอ อย่าร้อง... อย่าร้องไห้เลยเธอ
หันหน้ามาคุยกันก่อน ดีไหม (ซ้ำ **)
นานานา นานาน้า นานานา นานานา (ซ้ำ ** / **)
ฉันขอโทษ....
*เพลงไอแอมซอรี่ (I?m sorry) ศิลปิน AB Normal
เมื่อเพลงหวานบรรเลงจบลง พิชญธิดาก็ซุกเข้าอ้อมกอดของชายคนรักอีกครั้ง พร้อมทั้งพร่ำบอกกับวิชญ์ว่า
?อัณณ์รักคุณนะ รักมากที่สุด อัณณ์ยกโทษให้คุณทุกเรื่องเลย และถ้าอัณณ์ทำอะไรผิดพลั้งไป อัณณ์ก็ขอโทษเหมือนกันนะคะ? วิชญ์รับร่างบอบบางเข้าอ้อมกอดด้วยความเต็มใจเพราะกำลังสุขใจที่รู้จุดอ่อนคนรัก ?เขามีไม้ตายไว้ง้อเธอแล้ว?
?ผมก็รักคุณนะ รักมากเช่นกัน อัณณ์อย่าทิ้งผมไปไหนนะ อดทนอีกนิด อีกนิดเดียวนะที่รัก หลังจากนั้นเราจะมีความสุขด้วยกันตลอดไป อัณณ์ครับ.....ขอบคุณนะครับที่ให้อภัยผม ขอบคุณที่ยังรักผม ขอบคุณที่ยังรักผู้ชายเอาแต่ใจคนนี้?
?อัณณ์ก็ขอบคุณคุณที่ยังไม่ท้อ ยังไม่ละความพยายามที่จะประคับประคองความรักของเราสองคนให้ไปได้ตลอดรอดฝั่ง อัณณ์รักคุณนะ รักมาก? พิชญธิดาบอกรักทั้งน้ำตาเพราะยังคงใจหายเมื่อนึกว่าเกือบที่จะต้องเลิกกัน
หลังจากกอดปลอบประโลมคนขี้แยจนหนำใจแล้ว วิชญ์จึงพูดขึ้นว่า
?ตกลงมุกของคุณปรัชญ์นี่เวิร์คใช่ไหมครับ งั้นผมต้องไปเลี้ยงขอบคุณเขาเสียหน่อยแล้ว?
?จะไม่เวิร์คได้ไงล่ะค่ะ อัณณ์น่ะแฟนพันธุ์แท้ของนักร้องนำวงนี้เลยนะ ปรัชญ์เขารู้ไงว่าอัณณ์น่ะชอบน้องกวางเขามากเลยล่ะ ก็เขาน่ะทั้งเท่ห์ ทั้งร้องเพลงเพราะ แถมยังหล่อมากเสียด้วยสิ อัณณ์น่ะชอบเขามาตั้งนา...? พิชญธิดาต้องหยุดพร่ำเพ้อถึงนักร้องนำคนโปรดเพราะปากไม่ว่างเสียแล้ว และกว่าจะได้หายใจหายคออีกครั้งก็นานพอดูโทษฐานที่มาชื่นชมชายอื่นต่อหน้าแฟนหนุ่ม
?คุณปรัชญ์เพื่อนคุณนี่ทำแสบนะ ไม่เป็นไรผมลงโทษคุณไปก่อน ส่วนของเพื่อนคุณค่อยว่ากันทีหลัง? วิชญ์วางแผนเอาคืนวรปรัชญ์ไว้ในใจเรียบร้อยแล้ว ?หน็อยแน่ะ ทำเป็นเอาน้องกวางมาช่วยเขา เดี๋ยวสวย มือชั้นนี้แล้วไม่ต้องมีผู้ช่วยหรอก ดูถูกกันชัด ๆ?
?อัณณ์ครับ....รู้ไหมว่าผมมีความสุขมาก สุขเสียจนผมอยากจะหยุดเวลาไว้อย่างนี้จังเลย? วิชญ์กระชับหญิงสาวในอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีก
?งั้นเดี๋ยวอัณณ์จะถอดถ่านออกจากนาฬิกาปลุกให้นะคะ เวลาจะได้หยุดอย่างที่คุณต้องการ อุ๊บ!? เนื่องจากเล่นไม่เป็นเวลาพิชญธิดาจึงถูกผู้ปกครองลงโทษไปอีกหลายฟอด
?ผมพูดจริง ๆ นะ อย่ามาทำเล่น อัณณ์....เราไปเที่ยวที่ไหนกันสักอาทิตย์ไหม ไปไหนก็ได้ที่มีแค่เราสองคน อัณณ์อยากไปไหนล่ะครับ?
?คุณไม่ได้กำลังจะหนีอะไรใช่ไหมคะ? พิชญธิดาช้อนสายตาขึ้นมองวิชญ์ด้วยความสงสัย
?เปล่า ผมแค่อยากพักและอยากอยู่กับคุณแค่สองคน ผมอยากใช้เวลากับคุณแค่สองคน ไม่มีเรื่องงาน ไม่มีเรื่องญาดา ไม่มีการแก้แค้น ไม่มีใคร ๆ เลยนอกจากเราแค่สองคน อัณณ์อยากจะไปไหนล่ะ ผมให้อัณณ์เลือก?
?ไปไหนดีน้า....เอ...แล้วจะไปเมื่อไรล่ะคะ?
?ก็แล้วแต่อัณณ์ ผมตามใจอัณณ์ทุกอย่างเลย?
?แหม! มาตามใจกันแบบนี้ เหมือนมีพิรุธเลย ไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่าเนี่ย สารภาพมาซะดี ๆ จะได้ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง?
?แปลกจริงผู้หญิงเนี่ย พอเราตามใจก็มาหาว่าเรามีพิรุธ พอเราไม่ตามใจก็ว่าเราเผด็จการ เอาใจไม่ถูกแฮะ?
?งั้นก็ไปรักผู้ชายเลยสิ ไม่ต้องคอยเอาใจมากให้วุ่นวายแบบผู้หญิง ไปเลย ชิ้ว ๆ ๆ? พิชญธิดาแกล้งไล่แฟนหนุ่ม
?ไม่ไป! ไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ จะอยู่ที่นี่ เพราะรักอัณณ์คนนี้คนเดียว รู้ไหมคร้าบ? วิชญ์ปล่อยลูกอ้อนใส่เต็มที่
?รู้ค่ะ รู้มาตั้งนานแล้ว รู้มานานแล้วว่ารักมาก.....ก? พิชญธิดาทำใจกล้าหอมแก้มชายหนุ่มไปเสียหนึ่งฟอดเพื่อให้เขารู้ว่ารัก เล่นเอาคนถูกหอมดีใจยกใหญ่เลยฉลองศรัทธากลับมาให้แฟนสาวอีกชุดใหญ่
?รู้แล้วยังจะใจร้ายมาไล่เราอีก เอ้า! ตกลงได้หรือยังว่าอยากจะไปเที่ยวที่ไหน บอกมาเลยเดี๋ยวป๋าจัดให้? วิชญ์ส่งสายตาระยิบระยับไปให้แฟนสาว
?คิก ๆ ๆ? พิชญธิดาขำกับสรรพนามแทนตัวของคนรักก่อนที่จะเออออผสมโรงไปด้วย
?ขอเวลาหนูคิดก่อนนะคะป๋า คิดออกเมื่อไรจะบอกป๋าเป็นคนแรกเลย? วิชญ์เลยอดไม่ได้ต้องบีบจมูกแฟนสาวไปด้วยอารมณ์มันเขี้ยว
?อย่าคิดนานนะหนู เดี๋ยวป๋าเปลี่ยนใจไม่หนีงานพาไปเที่ยวซะนี่ แล้วจะเสียใจ?
?เปลี่ยนใจไม่ไปไม่เป็นไรค่ะป๋า แต่ห้ามเปลี่ยนตัวเด็ดขาด เพราะหนูไม่ยอมจริง ๆ ด้วย? พิชญธิดาพูดเสร็จก็อดขำตัวเองไม่ได้ที่ยอมเล่นบทเป็น ?อีหนู? ของป๋าวิชญ์อย่างลื่นไหล
หลังจากได้หัวเราะคิกคักกันอย่างสนุกสนานแล้ว วิชญ์ก็นึกขึ้นได้ว่ายังใช้ ?มุก? ไม่หมด เขาเลยบอกกับพิชญธิดาว่า
?อัณณ์รู้ไหมครับ ผมยังเหลือมุกตัวช่วยอีกตัวหนึ่งแน่ะ คราวนี้มุกผมเอง เลือกเองมากับมือเลย ผมเตรียมมาให้อัณณ์โดยเฉพาะ ฟังนะครับ? วิชญ์สูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่เพื่อเพิ่มความกล้าและความพร้อมให้กับตัวเอง ก่อนที่จะเริ่มร้องเพลงที่เขาได้ซ้อมมาตลอดสองวันที่ผ่านมาให้คนรักในอ้อมกอดได้ฟัง
*ฉันนั่งยิ้มลำพัง หัวเราะลำพัง สดชื่นยิ่งกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
ตั้งแต่ได้พบกับเธอนั้น เรื่องจริงกับความฝัน เกิดขึ้นด้วยกันทันตา
ฉันอยากจะหยุดเวลานี้ ตั้งแต่วินาที ที่ชีวิตมีเธอเข้ามา
เธอทำให้คนที่เหนื่อยล้า นั้นกล้า จะเปิดหัวใจ
หยุด หยุด ชีวิต หยุดกับคนนี้ แม้ว่าใครจะดีสักแค่ไหน
หยุด หยุด ความรัก ทั้งหัวใจ จะหยุดอยู่กับเธอคนเดียว
ฉันนั้นรู้ทันที และรักทันที เธอคือความโชคดีที่เข้ามา
ตั้งแต่ได้พบกับเธอนั้น ชีวิตเหมือนความฝันที่เกิดขึ้นตอนลืมตา
ฉันอยากจะหยุดเวลานี้ ตั้งแต่วินาที ที่ชีวิตมีเธอเข้ามา
เธอทำให้คนที่เหนื่อยล้า นั้นกล้าจะเปิดหัวใจ
หยุด หยุด ชีวิต หยุดกับคนนี้ แม้ว่าใครจะดีสักแค่ไหน
หยุด หยุด ความรัก ทั้งหัวใจ จะหยุดอยู่กับเธอคนเดียว
*เพลงหยุด ศิลปิน Groove Riders
เมื่อร้องเพลงอ้อนสาวจบลงวิชญ์ก็ยังมอบจุมพิตหวานซึ้งและยาวนานให้พิชญธิดาอีกหนึ่งครั้ง ก่อนที่จะกลั่นกรองความในใจออกมาสั้น ๆ แต่ความหมายยิ่งใหญ่เหลือเกินสำหรับคนฟังว่า
?ความรักของผมจะหยุดอยู่ที่อัณณ์เพียงคนเดียว.....ตลอดไป? แต่วิชญ์ก็ซึ้งได้ไม่นานเพราะเจ้าแม่วงการเพลงไทยขัดคอขึ้นว่า
?คุณร้องเพี้ยนตั้งหลายที่แน่ะ และอัณณ์ว่า ถ้าคุณใช้เพลง ?หยุดตรงนี้ที่เธอ ของฟอร์ด? น่ะ มันจะซึ้งกว่านี้อีกนะ?
?โหอัณณ์อ่ะ! ผมซ้อมมาแทบตายนะ เสียบรรยากาศหมดเลย ดูสิ ผมกำลังซึ้งเลยนะนี่......แต่ไม่ว่าจะ ?หยุด? ไหน ผมก็หยุดที่อัณณ์ก็แล้วกัน? วิชญ์พูดประโยคท้ายจบก็สบตาหวานจนคนถูกมองเขินจึงต้องรีบกลบอาการ
?ที่จริง.....อัณณ์ว่าพูดเอาก็ได้นะคะเพราะมันก็ซึ้งเท่ากันแหละ แต่เห็นแก่ความพยายาม เอ้า! เอารางวัลไป? พิชญธิดาจึงแจก ?โบนัส? ให้ท่านประธานกรรมการไปอีกหนึ่งจุ๊บที่ซึ้งและหวานได้ใจเขามาก นับว่าคุ้มที่อุตส่าห์ซ้อมมาตั้งสองวัน
?แล้วอัณณ์ไม่เตรียมอะไรไว้ให้ผมบ้างเลยเหรอครับ? วิชญ์ถามด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่แกล้งน้อยใจ
?เตรียมสิคะ.....ก็เตรียมแก้มกะปากไว้ไงล่ะค้า...า แค่นี้ยังไม่พออีกเหรอ? พิชญธิดาตอบได้ก๋ากั่นแต่ก็ถูกใจคนฟังมาก จนต้องหัวเราะออกมาดังลั่น
เมื่อทุกอย่างได้เคลียร์ลงตัวหมดแล้ว พิชญธิดาและวิชญ์ที่ต่างก็รู้ซึ้งถึงคำว่าคิดถึงและโหยหา หนุ่มสาวทั้งคู่ได้เรียนรู้และเติบโตมากขึ้นในเรื่องของความรัก ที่ต้องอาศัยความเข้าใจ ความเสียสละ และการให้อภัยมาเป็นส่วนประกอบเพื่อให้รักสมบูรณ์และยืนยาวยิ่งขึ้น หลังจากที่ได้พูดคุยกันจนเหนื่อยล้าเพราะใช้เวลาตั้งแต่ปรับความเข้าใจรวมกับที่ ?หวาน? ใส่กันอย่างไม่บันยะบันยังนานหลายชั่วโมงแล้ว คู่รักหวานแห่งปีต่างก็หลับไหลไปพร้อมกับรอยยิ้มพราวบนใบหน้าและสองมือที่จับกุมกันไว้ไม่ยอมปล่อยโดยมีเสียงเพลงรักต้นฉบับที่วิชญ์ได้ใช้ฝึกร้อง เพื่อมาง้อแฟนสาวเป็นพยานขับขานอย่างไพเราะและขับกล่อมให้ทั้งสองได้นอนหลับฝันดี พิชญธิดาและวิชญ์ได้ใช้ค่ำคืนที่แสนหวานหลังจากที่ต้องฟันฝ่าคลื่นลมแรงมาด้วยกัน แต่จะหวานได้นานสักแค่ไหน คงอยู่ที่ฟ้ากำหนดไว้ เพราะไม่มีใครฝืนชะตาของตัวเองได้แม้ว่าจะต้องฝืนกับความต้องการของหัวใจก็ตาม
************************
ขอคอมเม้นต์ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
ภารกิจรัก ภารกิจแค้น ตอนที่ 28 (อัพครบ 100 % ทีเดียวเลยค่ะ)
Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี