เผชิญหน้า

ถ้าเพื่อนๆ มีเรื่องที่น่าสนใจและต้องการแบ่งปันเนื้อหา หรือร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นนักเขียนมืออาชีพ

Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี

ตอบกลับโพส
kawjungba
โพสต์: 3
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ 08 เม.ย. 2009 1:11 pm

เผชิญหน้า

โพสต์ โดย kawjungba »




ไคกระโดดหลบไปที่กลางถนน แต่หมาป่าปีศาจตัวหนึ่งรอเขาอยู่ก่อน พร้อมกางกรงเล็บไว้คอยโจมตี ไคตั้งแขนป้องกัน มองจ้องดวงตาสัตว์ร้าย ด้วยนัยน์ตาสีแดงวาวโรจน์ ไคคว้าหน้าของมันทุ่มเข้ากับกระเบื้องทางเดินจนหน้าจมหายไปในดิน





สัตว์ปีศาจเริ่มเปลี่ยนเป้าหมาย เมื่อเหยื่อของเจ้านายแข็งแกร่งเกินไป สัตว์ปีศาจที่เหลืออีกสี่ตัว พุ่งเข้าใส่ฝูงชนที่กรีดร้อง ต่างวิ่งหนีกันจ้าระหวั่น ไคกระโดดเหยียบคอมันตัวหนึ่งที่หวังจะกัดเด็กหญิงที่ผลัดหลง แต่เขาไม่มีเวลาตรวจสวัสดิภาพของเธอ สัตว์ตัวอื่นๆ ออกไล่ล่าตามคนอื่นไปคนละทิศละทาง พวกมันกำลังจะตอนเหยื่อให้มาจนมุม ไคไม่รู้ว่าจะตามตัวไหนก่อน เขาจึงใช้สัณชาตญาณตามตัวที่มุ่งหน้าไปถนนสายหนึ่ง





แต่เมื่อไปถึง ร่างสูงร่างหนึ่งก็กำลังดึงดาบเรียวยาวสวยงามออกจากตัวหมาป่าปีศาจไร้วิญญาณ เขาตวัดดาบเช็ดเลือดด้วยผ้าเช็ดหน้าสีขาว ผมยาวถึงเอวสีเงินยวงพลิ้วตามลม เมื่อชายหนุ่มวัยสิบแปดหันหน้าเดินข้ามศพหมาป่ามาทางไค ดวงตาสีฟ้าใสไม่ละสายตาไปจากไคแม้แต่น้อย





?โชคดีน่ะที่ฉันผ่านมาพอดี...? เคลาน์กล่าวเสียงเรียบยิ้มให้เพื่อนที่ห่างหายไปนาน





ไคยืนอึ้งพูดไม่ออก จนชายที่เดินตามเคลาน์มา หัวเระเบาๆ ใบหน้าของทั้งสองมีส่วนคล้ายกันมาก ยกเว้นผมของชายคนนี้ตัดสั้นละต้นคอ ดวงตาสีฟ้าดูอ่อนโยนกว่าเคลาน์มาก



?โคลว? โคลวยิ้มให้ไค

เสียงหวีดหวิวของลมดังขึ้นที่ดังหลังไค เสียงห้าวของคุณชายแสบคนหนึ่งทำเอาไค ยิ้มระรื่นภายใต้หน้ากากนิ่งเรียบ





ผมสีสนิมยุ่งเท่ห์ ทันสมัย เข้ากับเจ้าของฉายา เจ้าชายนักรักอย่าง เซด ความร่าเริงนั้น สร้างความปวดหัวให้ไคเสมอๆ เมื่อครั้งยังอยู่ด้วยกัน



?ว่าไง...นายตัวแสบ? เซธรัดคอไคด้วยท่อนแขนหนักๆ จนเขาเซไปข้างหน้า



ที่ตามเซธมาคือ แมทธิว แต่ไม่ว่าอย่างไร หากมีใครกล้าเรียกเขาว่า แมทธิว หน้าของคนคนนั้นจะบวมปูดไปหลายวัน



แมทยิ้มบางๆ ตามสไตล์ลูกปีศาจ ที่ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ความรู้สึกมากนัก ผมสีดำด้านหน้าปรกหน้าข้างซ้าย แต่ด้านหลังกลับตัดสั้นละต้นคอ นัยน์ตาสีทองอร่ามแวววาวแข่งกันแสงสีบนท้องถนน



ไคตื่นเต้นที่ได้พบเพื่อนอีกครั้ง เขาอยู่คนเดียวมานานหลายปี บนโลกที่ไม่ยอมรับในตัวตนของเขา การหลบซ้อน เก็บพลังให้ห่างจากผู้คน ทำเอาไคเจ็บปวดมากในบางครั้ง การโหยหาบ้านหลังหนึ่ง ที่ๆเขาจะได้เป็นอิสระ ปลดปล่อยธรรมชาติ ของตัวเองเลือนรางเต็มทีเมื่อข่าวของปู่หายไปรวมสามปีแล้ว พวกนี้จึงเป็นความหวังเล็กๆของไคที่จะมีโอกาสใช้ชีวิตที่เป็นตัวของเขาเองต่อไป



?มีเรื่องร้ายแรงงั้นซิ? ไคเหล่ตามองเคลาน์ที่มักทำท่ามาดผู้นำเสมอ

?ใช่? เคลานจริงจังเป็นนิสัย

?เรื่องใหญ่มากที่สุด?




ตอบกลับโพส

ย้อนกลับไปยัง “ก้าวแรก(สู่นักเขียนมืออาชีพ)”