เสียงตัวละครหน้าจอทีวีร้องดังโหยหวน หลังจากการต่อสู้ดุเดือดเพิ่งผ่านพ้น คู่ต่อสู้ในชุดสีแดงกล้ามใหญ่ล่ำบึ้กกระเด็นลอยออกนอกกรอบจอทีวี 21 นิ้ว กล้องแพนตามสายฟ้าฟาดที่ส่งตรงจากปลายหมัดของคู่ต่อสู้สาวหมวยในชุดจีนเซ็กซี่ ชายร่างยักษ์ตกลงพื้นดังปั้ก สาวน้อยคลายหมัดเปลี่ยนท่ายืนเป็นเท้าเอว ขยิบตายิ้มร่า ชูสองนิ้วสิ้นคิด ชนะเลิศ!
?เฮ้ย! โกงกันนี่หว่า ฉันใช้ตัวนี้เล่นมาตลอดไม่เคยแพ้ให้ตัวกระจอกๆ ของเธอเลยสักครั้ง?
โด่ง เด็กชายตัวผอมแว่นหนา โวยวายลั่น คลางแคลงใจว่าทำไมฮีโร่ตัวเก่งของเขาถึงแพ้ให้กับนักสู้สาวร่างอ้อนแอ้นของอ้อม เด็กผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันได้
?อย่ามาหาเรื่องกันเลยดีกว่า คนมันจะชนะจะให้แพ้ได้ไงเล่า?
อ้อมส่งเสียงยั่วเย้าต่อมน้ำโหกระหยิ่มยิ้มเยาะด้วยความพึงใจในผลงานของตัวเอง เธอจัดว่าเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาดีน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนนางฟ้าตัวน้อย แต่นิสัยเกินคำว่าหนูน้อยน่าทะนุถนอมไปไกลโข โด่งกระฟัดกระเฟียดเก็บอาการอัดอั้นไม่อยู่เตรียมหาเรื่องวางมวยคู่จูเนียร์ ทั้งคู่ไม่มีใครยอมอ่อนข้อให้ใคร จนฝนกับแดนเห็นท่าไม่ดีจึงลุกขึ้นช่วยห้าม เมื่อร่างกายโดนจับแยก ทั้งสองไม่สามารถถึงเนื้อถึงตัวรำไทเก๊กใส่กันได้ คำสบถต่างๆ นาๆ ร้อยเรียงถ้อยคำออกมาเต้นระบำกันยกใหญ่ ฝนพยายามดึงอ้อมไปอยู่อีกฟากของมุมห้องตามสัญญาณคำสั่งการขยับบุ้ยปากเปล่าจากแดน ด้านโด่งยังชี้มือชี้ไม้ ยกแข้งขาหาเรื่องไม่เลิก
?หยุด!! พอได้แล้ว โด่ง!?
แดนทำหน้าที่พี่ชายได้เร็วพลัน โด่งพยายามสานเรื่องให้ผูกใจเจ็บต่อ แต่เกรงใจสายตาห้ามปรามของพี่ชายตัวเอง โด่งเคารพพี่ชายที่อายุห่างกันแค่ 3 ปี ราวกับเขาเป็นญาติรุ่นใหญ่คนหนึ่ง ท่าทางเก่งกร่างของน้องชายวัย 7 ขวบ สงบลง อีกฝ่ายที่หลังยังชนฝากำแพงอยู่คุไฟขุดรากศัพท์ภาษาไทยโบราณขึ้นมาอีกครั้ง ฝนต้องดึงมือที่กอดกุมเจ้าตัวไม่ให้เข้าไปมีเรื่องปิดปากอ้อมเพื่อนสนิทแทนแต่มือโอบกางไม่รอบปากกว้างของเพื่อนหญิง
?ไม่แน่จริงนี่ ไอ้โด่ง เดี๋ยว...?
?หยุดได้แล้วนะ อ้อม! ทะเลาะให้มันได้อะไรขึ้นมา โด่งเองก็เหมือนกันไม่ทะเลาะกันสักวันมันจะตายมั้ย??
แดนสั่งสอนทั้งน้องตัวเอง และน้องเพื่อนบ้าน โด่งเชื่อฟังพี่ชาย แต่อ้อมรู้สึกไม่พอใจในความเป็นผู้ใหญ่เกินตัวของแดน คิดจะเปลี่ยนจากการทะเลาะกับน้องมาเถียงกับพี่แทน ไม่ทันที่คำพูดใดๆ จะเอ่ยออกจากปากอ้อม
?ทะเลาะอะไรกันอยู่จ๊ะ เสียงดังโหวกเหวกลั่นซอยเชียว?
สาวใหญ่วัยกลางรุ่นกำลังยกถาดผลไม้วางลงกลางวงสนทนาปัญหาข้อพิพาท
?แม่พลอย!!?
คู่อริต่างวิ่งแจ้นเข้าไปเพื่อแย่งกันฟ้องไม่ยอมน้อยหน้ากัน อ้อมฉุดกอดแขนข้างซ้ายจนแม่พลอยเซเข้าหาตัว
?นายไม่มีสิทธิ์มาฟ้องป้าฉัน แม่พลอยเป็นป้าของฉัน แม่พลอยก็ต้องเข้าข้างฉันสิ จริงมั้ยคะ?
สาวรุ่นอายุอานามเข้าใกล้เลขสี่ ใบหน้าอิ่มเอิบสวยสมวัย เธอมีศักดิ์เป็นป้าแท้ๆ ของอ้อม แต่หลานสาวหรือไม่ว่าเด็กที่ไหนที่รู้จักเธอจะเรียกเธอว่า ?แม่พลอย? แทบทั้งนั้น เธอหันมองหลานยิ้มเก้อ แต่ไม่ตอบอะไรให้เป็นที่น่าพอใจของหลานสาวตัวน้อย
?เห็นมั้ย แม่พลอยไม่ได้เข้าข้างเธอสักนิด?
?แล้วจะทำไม!?
กรณีวิวาทเริ่มขึ้นอีกครั้ง แม่พลอย ฝน และแดนช่วยกันจับทั้งคู่แยกออกจากกันก่อนที่เรื่องจะแย่ลงไปอีก
ตึง!!
บันไดขั้นแรกนับจากชั้นบนสั่นตามแรงกระเทือนจากส้นเท้ากระแทกกระทั้นเรื่อยลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย
?หนวกหูโว้ย! คนจะหลับจะนอน เอะอะโวยวายกันอยู่ได้?
ชายร่างอ้วนพุงพุ้ย คิ้วขมวดเป็นก้อนกลม เบ้ปากแสดงอาการไม่พอใจจนออกนอกหน้า พวกเด็กๆ ตกใจกับเสียงตะคอก รีบรวมตัวรวมกลุ่มสมานฉันท์สงบศึกภายในชั่วคราว ถ้าพวกเขา กล้าเงยขึ้นไปมองสักนิด คงได้เห็นยักษ์ปักหลั่นยืนเท้าเอวปั้นหน้ารำคาญใส่ แต่พวกเขาเลือกที่จะงุดหน้ามองพื้นพรมแทนการจ้องประชันหน้าลุงเอกสามีของแม่พลอย
?คุณตื่นแล้วเหรอ? ดีเลยจะได้มาทานข้าวพร้อมกัน?
แม่พลอยรีบเข้าแก้สถานการณ์ให้เบาบางลง ด้วยน้ำเสียงเชื้อเชิญที่ฟังดูอ่อนโยนและแสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใย แต่ผู้เป็นสามีกลับได้ยินเป็นเพียงคำประชดประชันแดกดัน
?นี่มึงกล้าด่ากู หาว่ากูนอนกินบ้านกินเมืองเหรอ? หน็อย...อีนังพลอย เดี๋ยวนี้มึงชักเอาใหญ่แล้วนะ สักวัน...เดี๋ยวมึงจะโดน?
แม่พลอยลนลานพยายามห้ามสามีไม่ให้พูดจาหยาบคายต่อหน้าเด็ก คว้ามือหนาหยาบกร้านจูงให้เดินตามไปสงบอารมณ์ที่โต๊ะอาหาร แต่เขากลับปัดมือแม่พลอยทิ้ง
?กูไม่แดกข้าวพร้อมไอ้เด็กเวรพวกนี้หรอกเว้ย รำคาญ!?
เด็กๆ หน้าตื่นกันเป็นแถว ทำอะไรไม่ถูก สามีเดินกระแทกเท้าไปกวาดกองเงินที่วางอยู่หลังทีวีรวบใส่กระเป๋ากางเกงอย่างลวกๆ
?กูจะไปนอนบ้านเพื่อน ไม่กลับ...อ้อ! ตอนกูกลับมา อย่าให้กูเห็นเด็กพวกนี้อยู่ในบ้านกูอีก ไม่งั้นกูจะจับผูกติดเสาบ้านให้หมดทุกคนเลยคอยดู...?
สีหน้าขึงขังของชายผู้เป็นสามีของผู้หญิงที่แสนดีในสายตาพวกเด็กๆ ขู่สำทับก่อนหยิบกุญแจรถเดินอาดออกไป เด็กๆ ต่างกลัว รีบลาเจ้าบ้านเก็บของเตรียมกลับกันแทบไม่ทัน เป็นครั้งแรกที่สามีของแม่พลอยพูดจาไร้น้ำใจ ทั้งที่เมื่อก่อนเขาเป็นคนสุภาพ พูดจามีเหตุมีผล แต่หลังจากรู้ว่าแม่พลอยมีลูกให้เขาไม่ได้ เขาค่อยๆ เปลี่ยนกลายเป็นคนอย่างที่เห็น หงุดหงิด โวยวาย สร้างปัญหาให้แม่พลอยต้องกลุ้มใจอยู่ตลอด แต่แม่พลอยก็ไม่ถือโทษโกรธเคือง อาจจะเป็นเพราะสาเหตุนั้นที่ทำให้เขาเปลี่ยนท่าทีขนาดนี้ แม่พลอยคิดเช่นนั้น เพราะเขาหวังอยากมีลูกมาก แต่เขากลับต้องมาผิดหวังอย่างแรง และเคยเปรยว่า ไม่น่าแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์แบบนี้เลย แม่พลอยรู้สึกเสียใจในคำพูดของสามีที่เธอทั้งรักและเทิดทูนบูชา เพราะช่วงเวลาที่พวกเขาเพิ่งคบกัน ช่วงนั้นเธอเทความรักที่เธอมีให้กับชายผู้นี้ไปหมดทั้งใจ ไม่เหลือไว้ประคองหัวใจตัวเองเลยแม้แต่น้อย
?ขอโทษนะอ้อม ฝน แดน และก็โด่ง พอดีวันนี้ลุงเอกเขาอารมณ์ไม่ค่อยดี อย่าโกรธเขาเลยนะ?
แม่พลอยเป็นห่วงความรู้สึกของพวกเด็กๆ พวกเขาไม่ควรมีความทรงจำไม่ดีแบบนี้
?พวกผมไม่เป็นไรหรอกครับ?
แดนตอบแทนความรู้สึกของทุกคนรวมกัน แม่พลอยข่มน้ำตาที่เอ่อล้นไม่ให้หยดลงต่อหน้าเด็กๆ ที่เธอรักเหมือนลูกในไส้ เธอไม่ต้องการให้พวกเขาต้องมารับรู้ถึงความอ่อนแอไร้ที่พึ่งพิงทางใจ ในเมื่อเธอเปรียบเสมือนต้นไม้ใหญ่ให้เด็กๆ ได้พักใต้ร่มเงาไม้ของความอาทรมาตลอด ไม่มีทางที่เธอจะให้พวกเขาเห็นความท้อแท้ในตัวเธอทั้งที่มันเริ่มก่อร่างสร้างความกังวลใจให้ทีละน้อย เธอพยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติเตือนให้แยกย้ายกันกลับบ้านก่อนที่จะค่ำไปมากกว่านี้
...........
Mass_Ja
.............................................................................
เริ่มเรื่องมาชื่อตัวละครอาจจะเชยไปหน่อย (ท่าทางจะมากด้วยแฮะ)
แต่มันมีที่มานะ 
พอดีเรื่องนี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะเพื่อนเลยทีเดียว (ต้องยกความดีความชอบให้ไปเลย) คือตัวเองอยากลองแต่งเรื่องที่ดูดราม่าแต่กลับคิดเนื้อเรื่องไม่ออก คิดได้แต่แนวแฟนตาซี สยองขวัญอะไรทำนองนั้นไป เลยโทรหาเพื่อนที่ชอบอ่านนิยายแนวนี้ ถูกคนคร้าบผม ฟอร์มเรื่องให้ ระหว่างที่คิดเรื่องคร่าวๆ มันก็ต้องมีชื่อเรียกตัวละคร เพื่อนเลยสมมติชื่อให้ไปก่อน แต่มันโดนใจเรา ชื่อฟังง่ายๆ บ้านๆ แทบไม่ต้องหาชื่อยากๆ มาแทนที่เลย สุดท้ายเราเลยตัดสินใจใช้ชื่อนี้โดยไม่ลังเล... ส่วนของเนื้อเรื่องเพื่อนก็ให้ลักษณะตัวละครมา เนื้อเรื่องจั่วหัวนิดๆ ส่วนตอนจบไปหาเอาเอง เยี่ยม! รู้มั้ยฉันเอาตัวละครของแกมายำเต็มที่เลย
อยากให้แกได้อ่านจริงๆ แหะๆ...ส่วนตัวเยอะไปนิด ยังไงก็ฝากไว้ด้วยนะ...ทุกอย่างจะคลี่คลายด้วยตัวของมันเอง....
.............................................................................
(ต่อ 1/2 ได้เลยจ้า>>>>>>>