ยัยเคมีวุ่นลุ้นรัก

ถ้าเพื่อนๆ มีเรื่องที่น่าสนใจและต้องการแบ่งปันเนื้อหา หรือร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นนักเขียนมืออาชีพ

Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี

ตอบกลับโพส
wonderland
โพสต์: 1
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ 28 ก.พ. 2009 7:15 pm

ยัยเคมีวุ่นลุ้นรัก

โพสต์ โดย wonderland »

แนะนำ...ธาตุ
?พี่คลอรีนตื่นๆ?มันเป็นเสียงเรียกของคาร์บอนน้องชายตัวแสบของฉันเอง มันไม่เบื่อรึไงนะ
เรียกฉันทุกวันแล้วก็ได้คำตอบเดิมว่า ? เออ...แป๊ปขออีกหน่อย?
?แม่ๆดูดิบอนเรียกพี่คลอรีนแล้วนะ แต่พี่เค้าไม่ตืน? เจ้าคาร์บอนตะโกนส่งเสียงดังแกล้งฉัน แล้วฉันก็หลงกลอยู่เรื่อยไป
คงไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฉันถึงต้องรีบตื่น ก็เพราะฉันกลัวแม่น่ะสิ
กลัวมากด้วย เพราะแม่ไม่ชอบให้ตื่นสาย ถ้าตื่นสายล่ะก็......คิดเอาเองแล้วกัน
ครอบครัวของฉันมีด้วยกัน 4 คน คือ พ่อ แม่ น้องชายตัวแสบเจ้าคาร์บอน(ไอ้ถ่าน)555 และฉันมีนามว่าคลอรีน(สุดสวย ประจำบ้าน) ตอนนี้บ้านฉันอยู่กันแค่ 3 คน แม่ ฉัน และ น้อง พ่อต้องไปต่างประเทศ พ่อฉันเป็นนักวิชาการทางด้านเคมี พ่อเก่งมากเลย
ตอนนี้พ่อกำลังทำงานทดลองอะไรซักอย่างกับพวกนักเคมีด้วยกันที่อังกฤษ ส่วนแม่ฉันก็เก่งเคมีเหมือนพ่อ แต่แม่เป็นครูสอนเคมี
และคอยดูแลพวกเรา แต่ก่อนฉันเคยสงสัยว่าทำไมแม่จึงตั้งชื่อให้พวกเราเป็นธาตุ ที่อยู่1 ในตารางธาตุ แต่ตอนนี้คงไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมฉันถึงชื่อ คลอรีน และน้องฉันถึงชื่อ คาร์บอน คำตอบนั้นก็คือเพราะเราเป็นครอบครัวเคมีนี่เอง
?คลอรีนลูกนี่นะไม่ไหวเลย อีกไม่กี่วันโรงเรียนก็จะเปิดแล้วยังมานอนตื่นสายอยู่อีก แล้วนี่ถ้าต้องไปโรงเรียนจะตื่นทันมั๊ยเนี่ย?
?ตื่นเถิดชาวไทย อย่าหลับใหลลุ่มหลง.......?
? ไอ้คาร์บอนหุบปากไปเลยนะ ถ้าไม่อยากตาย?
? 5555 ไม่กลัวหรอก แปร่ สมน้ำน่าโดนด่า?
?เดี๊ยวปั๋ด?
? นี่หยุด หยุดเลยทะเลอะกันอยู่ได้ ว่างมากใช่มั๊ยลูก งั้นเดี๊ยวแม่จะ....จะ....จะ?
?จะลงโทษพวกเราเหรอคะ? แนพูดขึ้น
? ไม่ใช่ แม่จะบอกว่าแม่จะ พาไปช็อปปิ้ง?
? เย้ ดีจังเลย?
เอ่อฉันลืมบอก ถึงแม่จะดุอะนะ แต่บางครั้งแม่ก็ใจดี
?แม่คะแม่จะพาพวกเราไปไหนเนี่ย?
? นั่นสิครับแม่บอนอยากได้กางเกงเท่ห์ๆอะ?
? อ้าว แม่ แม่เข้าโรงเรียนทำไมอะ?
?ก็มาช็อบปิ้งไงลูก?
? ช๊อปปิ้งยังไงคะ?
? ก็แม่พาลูกมาช๊อปชุดนักเรียนไง เรายังไม่ได้ซื้อชุดกันเลยนะ?
?โห ไอ้เราก็อุตส่าห์ดีใจนึกว่าจะพาไปห้าง ว่าแล้ว?
? ว่าแล้วอะไรคาร์บอน?
?เปล่าครับแม่?
แล้วพวกเราก็ไปวัดตัวตัดชุดกันฉันและเจ้าคาร์บอน เรียนอยู่ที่ โรงเรียนพิธอเนล อินเตอร์เนชั่นแนลสคูล ฉันกำลังจะขึ้นม.4 ส่วนเจ้าคาร์บอนกำลังจะขึ้น ม.3
?ขอโทษนะครับ มีปากกามั๊ยครับ?
?มีค่ะ? เด็กผู้หญิงน่าตาน่ารักคนหนึ่งตอบ
?พอดีเลยผมมีกระดาษ งั้นช่วยเขียนเบอร์ให้หน่อยสิครับ?
ฉันยืนดูคาร์บอนซึ่งมันกำลังจีบสาวอยู่ (หือ ไม่รู้ว่ามันหน้าด้านเหมือนใคร ช่างกล้าเนอะ หรือไม่มันคงนึกว่าหน้าตาดีทำอะไรก็ไม่ผิดเหมือนพี่มันอะ55555 ใช่เหรอ)
เฮ้อ ฉันถอนหายใจเพราะเบื่อดูเจ้าคาร์บอนที่แซวหญิงคนแล้วคนเล่า ฉันล่ะเบื่อจริงจริ้ง ไอ้เราก็เป็นผู้หญิง จีบใครก็ไม่ได้ ต้องรอให้เขามาจีบ ช่างน่ากลุ้มใจ แล้วจู่ๆฉันก็เกิดอาการปวดชิ้งฉ่องขึ้นมา
? แม่คะเดี๊ยวมานะ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน?
ฉันรีบวิ่งที่จะไปเข้าห้องน้ำแต่ก็ต้องสะดุด เมื่อได้ยินเสียงเพลงลอยมา เศษใจเหลือๆ ถ้าเธอ ยังคงเผื่อเอาไว้ ....... ฉันเดินตามเสียงเพลงไปและแล้วก็เจอ ห้องซ้อมดนตรีนี่เอง เค้าซ้อมกันวันหยุดด้วยเหรอเนี่ย ขอดูหน่อยนะ ฉันค่อยๆเปิดประตูดูเพราะประตูมันแง้มอยู่ และแล้วฉันก็ต้องอยากจะร้องกรี๊ดออกมา เมื่อคนที่อยู่ในห้องนั้นคือ พี่เอ็กตร้า รุ่นพี่สุดปลื้มของฉัน ซึ่งกำลังร้องนำอยู่ และเพื่อนร่วมวงอีกคือพี่โคตะ พี่แจ๊คกี้ และพี่เบย์
?พี่แม่ให้มาตาม ทำอะไรอยู่?
? ว๊าย? ฉันตกใจร้องออกมา
?ใครอะ? เสียงใครก็ไม่รู้ตะโกนออกมาจากห้องนั้น ฉันไม่พูดพร่ำทำเพลงรีบคว้าแขนคาร์บอนแล้วรีบวิ่งสุดชีวิตลงมาข้างล่าง
?ไอ้คาร์บอนแกมาเรียกชั้นเสียงดังทำไมเนี่ยตกใจหมด เรียกเบาๆไม่เป็นเหรอ?
?อะไรวะพอเรียกเบาเดี๊ยวก็ด่าว่าไม่ได้ยินอีกอะ แล้วพี่โมโหอะไรของพี่เนี่ย?
? อย่ายุ่งเลย มันไม่ใช่เรื่องของเด็ก? พูดจบ แม่ก็เรียกเรากลับบ้าน
?แม่คะแวะห้องน้ำหน่อย?
? อ้าวเข้ามาแล้วไม่ใช่เหรอ?
? ค่ะ มันปวดอีกแล้ว?
? ใช่ที่ไหนล่ะแม่ พี่เค้ายังไม่ได้ชิ้งฉ่องเลยต่างหากล่ะ มัวไปดูอะไรอยู่ก็ไม่รู้?
? นี่ไอ้ถ่านน้อยไม่รู้จริงก็หุบปากไปซะ?
? พอ พอได้แล้วลูก เรื่องแคนี้ก็ทะเลอะกัน อ้าวถึงห้องน้ำแล้ว?
?ขอบคุณค่ะ?
ไม่นานเราก็มาถึงบ้าน เมื่อมาถึงบ้านแม่ก็ต้อง ทำกับข้าว ส่วนไอ้ถ่านก็ไปเล่นเกมบนห้อง ส่วนฉันจะทำอะไรได้ล่ะนอกซะจากนั่งคิดเรื่องที่เกิดวันนี้ มันเป็นความทรงจำที่ดีมากๆเลย เมื่อพูดถึงพี่เอ็กซ์ตร้าทีไร ยิ้มได้ทุกที แค่ได้ฟังเพลงเค้าฉันก็มีความสุขแล้ว ฉันนั่งนึกใจลอยจนมีเสียงโทรศัพท์ดัง กริ้ง กริ้ง
?ฮัลโหล? ฉันพูดขึ้น
?สวัสดีครับ? ใครไม่รู้พูดตอบ
?ใครอะ?
?ก็ลองทายดูสิครับ?
?ชั้นถามว่าใคร ถ้าไม่บอกชั้นวางนะ?
?ก็ได้ บอกก็ได้ บอกแล้ว?
?เราเองไงทับทิม จำไม่ได้เหรอ?
?อ๋อ ทับทิมนี่เอง มีอะไรเหรอ?
?ไม่มีอะไรหรอก คิดถึงน่ะ?
?จ้า เราก็คิดถึงเหมือนกัน เดี๊ยวก็เปิดเทอมแล้ว ดีใจจังเลยเนอะ?

?อืม เราก็ดีใจนะจะได้เจอกันซักที คลอรีนเดี๊ยวเราต้องไปแล้วอะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ แม่เรียกแระ บายจ้า?
?จ้าบาย? ตืด ตืด(ฟังให้เป็นเสียงวางโทรศัพท์นะ)
? แหนะพี่คุยกับใครน่ะ?
?เพื่อน?
? นึกว่าแฟนซะอีก ว่าแล้วว่าอย่างพี่น่ะคงไม่มีแฟน?
? หนอยไอ้คาร์บอนมาให้เตะซะดีๆนะ ซักวันเถอะฉันจะมีให้แกดูให้ได้เลย?
? ฝันไปเหอะพี่? ฉันวิ่งไล่เจ้าคาร์บอน และทะเลอะกัน จนแม่ด่าเราศึกจึงสงบลงได้
เราเป็นอย่างนี้เกือบทุกวัน เราทะเลอะกันได้ไม่เบื่อ และยังคงโดนด่าไม่เบื่อเช่นเดิม

ตอบกลับโพส

ย้อนกลับไปยัง “ก้าวแรก(สู่นักเขียนมืออาชีพ)”