Dangerous Boy !!! ยายแว่นสุดซ่าส์ VS นายบ้าหน้าหล่อ(ขั้นเทพ)

[che-ri]

Dangerous Boy !!! ยายแว่นสุดซ่าส์ VS นายบ้าหน้าหล่อ(ขั้นเทพ) ^-^
ตอนที่ 13 **~** บทลงโทษ **~**

หลังจากที่ฉันกับยายเนยไปพบเจ๊เบียบ(อาจารย์ระเบียบ)มา ยายเนยมันก็ทำหน้าจะฆ่าฉัน ที่ฉันกับมันได้รับโทษไม่เหมือนกัน

ที่จริงฉันก็เกือบจะได้ไปล้างส้วมเป็นเพื่อนมันแล้วล่ะ แต่เจ๊เบียบมีตัวเลือกให้ฉัน ใครไม่รับก็โง่นะสิ ระหว่างไปติววิชาภาษาไทยให้เด็กห้องอื่น กับการต้องไปดมกลิ่นส้วม ยังไงฉันก็ขอเลือกอย่างหลัง ไอ้เนย ฉันขอโทษ

แม้..ฉันจะรักแกมากแค่ไหน ฉันก็ไม่อยากไปดมกลิ่นส้วมพร้อมกับแกหรอกน่ะ TT_TT ขอโทษ (หมายเหตุ : เหตุการณ์นี้ผู้เขียนประสบมาด้วยตนเองตอนเรียนมอต้น เพราะไปแอบดูคะแนนตัวเองตอนจะจบชั้นมอต้น กับ หนีเที่ยวทั้งกลุ่ม กรุณาอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง TT_TT)

?คคนางค์ เธอจะเลือกอะไรระหว่างไปล้างสวม 1 อาทิตย์ กับไปติว วิชาภาษาไทย ให้เพื่อน ห้องอื่น 1 เทอม? เจ๊เบียบมองหน้าฉันหลังจากยื่นขอเสนอที่จะทำให้ฉันรอด จากการดมกลิ่นส้วม แต่สีหน้าไอ้เนยน่ะสิ มันเหมือนจะฆ่าฉันให้ตาย ถ้าเจ๊เบียบไม่อยู่ตรงนี้

?เอ๋อ?. หนูจะรับไปติววิชาภาษาไทยค่ะ? ฉันตอบพร้อมกับทำหน้าขอโทษอย่างแรงไปให้ไอ้เนย งานนี้ตัวใครตัวมันแล้วกันนะเพื่อนรัก

?งั้นก็ไปพักได้ นี่ก็เลยเวลาพักกลางวันมานานแล้วนี้? เจ๊เบียบไล่หลังจากที่ได้ลงโทษเด็กสาวที่น่าสงสารอย่างฉันแล้ว

ฉันกับไอ้เนยกำลังจะออกไปจากห้องพักครู แต่เจ๊เบียบกลับเลือกฉันไว้อีก มันจะอะไรกันนักหนาว่ะ ฉันคิดอย่างเบื่อๆ

?เดี๋ยวก่อนคคนางค์?

?ค่ะ อาจารย์? ฉันหันกลับมาพร้อมยายเนยที่กำลังผลักประตู

? เนติยาไปพักได้ แต่คคนางค์กลับมานี่ก่อน? ไอ้เนยก็เลยผลักประตูออกไปพร้อมสบัดหน้าใส่ฉัน ที่เอาตัวรอดคนเดียว

?เดี๋ยวเธอไปหาอาจารย์ ภัสสรก็แล้วกัน เพราะอาจารย์มาขอนักเรียนที่จะไปติวให้กับเพื่อนที่ห้องสอง เพราะเพื่อนห้องสองอ่อนภาษาไทยค่อนข้างมาก?

?ค่ะ อาจารย์? ฉันรับคำอย่างไม่มีทางเลี่ยง ? แล้วอาจารย์พอจะรู้ไหมว่าให้ไปติวให้ใคร? ฉันถามเพราะอยากจะรู้ว่า ไอ้คนไหนที่เกิดเป็นคนไทยแต่ตกวิชาภาษาไทยเนี้ย น่าจับมาฆ่าทิ้งดีไหม..??(คนเขียนก็ไม่ค่อยเก่งภาษาไทยเหมือนกัน TT_TT)

?งั้นไม่มีอะไร เธอก็ไปได้แล้ว? เจ๊เบียบไล่ฉันอีกรอบ อย่างกับฉันอยากอยู่ตายล่ะ ชิ

ฉันเดินไปทางฟูดส์คร็อท ซึ่งเป็นที่ทานอาหารของนักเรียนโรงเรียนฉัน ปกติมอต้นจะพักก่อนฉันครึ่งชั่วโมง เพราะเวลาพักจะทำให้คนไม่เยอะมากนัก แต่พวกมอต้นก็ต้องเข้าเรียนก่อนมอปลายครึ่งชั่วโมงเหมือนกัน

ตอนนี้ฟูดส์คร็อท ไม่ค่อยจะมีคนมากนัก เพราะเลยเวลาพักมานานแล้ว ฉันมองหาไอ้เนยกับไอ้เมย์ ฉันเห็นสองคนนั่งที่โต๊ะตัวประจำที่เรานั่งกันทุกวัน

ฉันเดินตรงไปที่โต๊ะประจำของฉันทันที แต่พอไอ้เนยมันเห็นฉันนั่งลง มันก็ลุกขึ้นจากโต๊ะทั้งที่ข้าวยังเต็มจาน ฉันรู้ว่ามันต้องโกรธฉันที่เอาตัวรอดคนเดี๋ยว แต่ก่อนที่มันจะเดินไป ฉันก็จับแขนมันไว้

?ขอโทษน่ะ? ฉันพูดเสียงสั่น ฉันรู้สึกแย่ที่เป็นคนเห็นแก่ตัว ?ฉันขอโทษ? ฉันยังพูดคำเดิม แต่ไอ้เนยมันไม่มองหน้าฉันเลย

?ฉันจะไปบอกเอาจารย์ว่าฉัน จะไม่ไปติววิชาภาษาไทยแล้ว และฉันจะมาชวยแกล้างห้องน้ำ? ฉันบอกมัน แต่มันก็ยังทำเหมือนไม่ได้ยิน พร้อมกับแกะมือของฉันออกจากแขน แล้วก็เดินออกไปโดยไม่หันกับมามอง

?แกไม่เป็นไรน่ะ? ไอ้เมย์ถาม พร้อมกับจับมือของฉัน ซึ่งนั้นก็ทำให้ฉันดีขึ้น

?ฉันไม่เป็นไรหรอก? ฉันบอกพรอมกับส่ายหน้า ทั้งที่ตอนนี้ฉันอยากจะร้องไห้

?แกไปดูไอ้เนยเหอะ ฉันไม่เป็นไรหรอก? ฉันไล่ไอ้เมย์ให้ไปดูไอ้เนยที่เดินออกไปแล้ว

?งั้นแกก็กินนี้ซะ เดี๋ยวฉันไปดูไอ้เนยให้? ไอ้เมย์ยัดขนมใส่มือของฉัน ก่อนจะวิ่งตามไอ้เนยไป

ฉันมองขนมที่อยู่ในมือก่อนจะเดินไปยังตึก 6 ที่ห้ามนักเรียนเข้าไป เพราะกำลังปิดปรับปรุง ฉันเดินเรื่อยๆจนขึ้นมาจนถึงชั้นดาดฟ้า ฉันก็แปลกใจตัวเองที่มา ทีนี่อีก แต่ฉันก็ไม่มีที่ไป เพราะตอนนี้ฉันไม่อยากกลับไปเรียน เพราะฉันไม่กล้าสู้หน้าไอ้เนย

ฉันนั่งลงที่มุมหนึ่งของดาดฟ้า แล้วน้ำตาของฉันก็ไหลออกมา ทั้งที่ฉันพยายามจะกลั้นน้ำตาไว้ แต่เหมือนยิ่งกลั้นน้ำตาฉันยิ่งไหลอย่างไม่หยุด TTvTT ฮื่ออออออออออออออ

ฉันเอาหน้าซบกับเข่าที่ชันขึ้น ฉันอยากจะบอกมันว่าฉันเสียใจ และขอโทษที่ฉันเห็นแก่ตัว แต่พรุ่งนี้ฉันจะไปบอกเจ๊เบียบว่าฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันไม่ยอมเอาสิ่งไหนมาแลกกับมิตภาพของฉันหรอก แต่ตอนนี้ฉันขอร้องไห้ก่อนก้แล้วกัน ฮื่อออออออออออออออออออ TTvTT

?หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้น่ะ ยายบ๊อง? อ๊ะ เสียงนี้คุ้นๆแฮะ แต่ฉันไม่สนหรอก ก็ตอนนี้ฉันอยากจะร้องไห้นี่นา

?ฉันบอกให้เธอหยุดร้องเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่งั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน? เสียงเตือน แต่เหมือนขู่ของหมอนั้น ไม่ทำให้ฉันหยุดร้องไห้ แต่กลับทำให้ฉันร้องไห้หนักขึ้น

ฮื่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

ฉันสั่งขี้มูก(นางเอกเรื่องนี้โคตรทุเรศว่ะ : คนเขียน +_+.?) แสบจมูกชมัดเลย สงสัยจมูกของฉันต้องแดงแน่ๆ

?ฉันเตือนเธอแล้วนะ? อ๊ะ?ไอ้นี่มายุ่งอะไรกับฉันหนักหนาเนี๊ย เตือนแล้วทำไมฉันไม่กลัวหรอก ชิ

แต่จู่ๆฉันก็โดนกระชากอย่างแรง ฉันเลยหยุดร้องไห้ เพราะตกใจ แต่ที่น่าตกใจมากกว่านั้น O.O ก็คือไอ้คนที่มันกระชากฉัน คือนายคอฟฟี่นี่นา

โอ้?แม่เจ้าทำไมฉันถึงซวยอย่างนี้ ฉันทำเวรทำกรรมอะไรหนักหนาก็ไม่รู้ ตอนเช้าก็โดนขโมยจูบแรกไป TTvTT แล้วยังมาทะเลาะกับเพื่อนอีก แถมตอนนี้ยังมาเจอไอ้ปิศาจที่บังอาจขโมยจูบแรกของฉันไปอีก

? นาย?เอ๋อ.. นายทำไมยังอยู่ที่นี่? ฉันถามเพราะตอนนี้เริ่มเรียนตอนบ่ายกันแล้ว

?แล้วเธอล่ะ มาร้องไห้ขี้มูกโปงอะไรอยู่ตรงนี้? นายนั้นถามกลับ แต่ยังไม่ปล่อยฉัน มันเจ็บน่ะอีตาบ้า แรงคนหรือแรงบัฟฟาโล่ว่ะเนี่ย

?นายปล่อยฉันก่อนสิ ฉันเจ็บน่ะ? แต่นายปิศาจนั้นแค่ผ่อนแรงที่จับฉัน แต่ไม่ยอมปล่อยฉัน นายนั้นล้วงผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าออกมาแล้วเช็ดคาบน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน

ฉันอึ้ง..กับสิ่งที่นายนั้นทำ แต่ทำไหม ?? ฉันรู้สึกแก้มร้อนๆล่ะ หรือฉันจะไม่สบาย ต้องใช่แน่ๆ ฉันต้องไม่สบายแน่ๆเลย ฉันคิด

?ยัยบ๊อง เธอต้องโดนลงโทษที่ทำให้ฉันตื่น? อ๊ะ..มาโทษฉันได้ไง แล้วใครจะไปรู้ล่ะว่ามีคนมานอนบนนี้ ตึกนี้น่ากลัวจะตาย

?แล้วนายจะให้ฉันทำไง ??? ฉันถามนายนั้นที่เช็ดหน้าให้ฉันอยู่อย่างเบามือ แต่ตอนนี้ฉันอยากสั่งน้ำมูกมากเลย ฉันพยายามจะกลั้นน้ำมูกที่จะไหล แต่ไอ้ปิศาจนั้นกลับไม่ยอมปล่อยมือฉันสักที แล้วจะมาโทษฉันไม่ได้นะ เพราะมันเป็นความผิดของนาย

ฮัดชิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

~*~***********************************~*~