Dangerous Boy !!! ยายแว่นสุดซ่าส์ VS นายบ้าหน้าหล่อ(ขั้นเทพ)

ถ้าเพื่อนๆ มีเรื่องที่น่าสนใจและต้องการแบ่งปันเนื้อหา หรือร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นนักเขียนมืออาชีพ

Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี

ตอบกลับโพส
che-ri
โพสต์: 38
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 29 มิ.ย. 2008 10:55 pm

Dangerous Boy !!! ยายแว่นสุดซ่าส์ VS นายบ้าหน้าหล่อ(ขั้นเทพ)

โพสต์ โดย che-ri »

Dangerous Boy !!! ยายแว่นสุดซ่าส์ VS นายบ้าหน้าหล่อ(ขั้นเทพ) ^-^
ตอนที่ 12 **~** มิตภาพ **~**

หลังจากที่ฉันต้องทนอับอายกับเรื่องการลงโทษให้ไปยืนหน้าห้องกับยายเนย แล้วยังยืนคาบไม้บรรทัดอยู่เกือบสองโมง ซึ่งคนที่เป็นต้นเหตุก็ไม่ใช่ใคร ก็นายหน้าหล่อนะสิ (ชิ?หล่อแล้วไง??) จะใครซะอีกถ้าไม่ใช่นายคอฟฟี่คู่แค้นอันดับหนึ่ง (ส่วนยาย ไอวี่ ชะนีหน้าวอกไปอยู่อันดับสอง)

แต่ในที่สุดเจ๊เบียบ (อาจารย์ระเบียบ)ก็สั่งให้ฉันกับยายเนยเข้าห้องได้ ฉันรู้สึกเจ็บปากเพราะการคาบไม้บรรทัดเกือบสองชั่วโมง ฉันเอามือมาคลึงที่ปากเบาๆเพราะเจ็บ ซึ่งยายเนยก็ทำเช่นเดียวกัน แต่มันยังโทษว่าเป็นความผิดของฉันที่ตระโกนออกไป

ก็ตอนนั้นฉันลืมตัวนี่นา ฉันไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย

?ขอโทษก็แล้วกันฉันไม่ได้ตั้งใจ? ฉันเขียนคำว่า ?ขอโทษ? ใส่กระดาษก่อนจะยื่นส่งให้ยายเนยที่นั่งอยู่ข้างๆ เพราะฉันไม่อยากโดนเจ๊เบียบทำโทษอีก

ยายเนยก้มลงไปอ่านข้อความที่ฉันส่งไปให้ แล้วยายเนยก็หยิบปากกาออกมาเขียนข้อความก่อนจะส่งกลับมาให้ฉัน

? ก็แค่นั้นแหละ ? ข้อความของยายเนย ตกลงฉันผิดใช่ไหมเนี่ย ฉันคิด

แต่ก่อนที่อาจารย์จะปล่อยให้พวกเราไปพัก แก่ก็หันมาสั่งฉันกับยายเนยให้ไปหาที่ห้องพักครูหลังเที่ยง

?เนติยากับคคนางค์ ตอนพักกลางวันให้แวะไปหาครูที่ห้องพักครูด้วย? แกหันมาจิกสายตาให้ฉันกับยายเนยก่อนจะหอบหนังสือเรียนภาษาไทยออกไปจากห้อง

ฉันกับยายเนยหันมามองหน้ากันโดยอัตโนมัติ เอาแล้วไม่ล่ะรู้สึกว่าเงาหัวจะขาดโดยไม่รู้ตัว เพราะอาจารย์ระเบียบหรือเจ๊เบียบที่เป้นฉายาที่นกเรียนที่รักแกทั้งหลายตั้งให้

?ฉันว่าเราซวยแล้วว่ะ? ยายเนยหันมาทำหน้าแห้งๆใส่ฉัน

? ไม่บอกฉันก็รู้แล้วล่ะ?

?เรื่องนี้คงไม่เกิดไอ้ครีม ถ้าแกไม่ตะโกนออกไปตอนแกสอน? ยายเนยหันมาโทษฉันอีกครัง ทำให้ฉันฟิวขาด ก็เลยตอกกลับมันไปว่า

? ก็ไม่เพราะแกหูตึงหรือไง ฉันถึงต้องพูดเสียงดัง? ยายเนยกำลังจะโต้กลับ ก็มีมือมาปิดปากมันไว้ คนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ยายเมสาวหวานประจำกลุ่มนั้นเอง

?พอเหอะ?ยังไงเรื่องมันก็เกิดไปแล้ว ตอนนี้คงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วล่ะ? คำพูดของยายเมทำให้ฉันกับยายเนยเงียบ เพราะเห็นด้วย เพราะอย่างไรเรื่องมันก็เกิดไปแล้ว มาโวยวายตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา มีแต่จะทะเลาะกันโดยไม่ได้ประโยชน์อะไร

ยายเมย์พอเห็นยายเนยอ่อนลงมันก็เอามือออกจากปากของยายเนย ?พวกแกควรยอมรับว่าพวกแกก็ผิดทั้งคู่ แล้วก็ไปหาอาจารย์ซะ เพราะพวกแกคงรู้ชะตากรรมของตัวเองอยู่แล้ว? ยายเมย์ทำหน้าเฉยๆแล้วเทศให้ฉันกับยายเนยฟัง

?แกก็พูดได้สิ เพราะแกไม่ได้โดนเหมือนฉันกับไอ้ครีมนี่หว่า?

? ก็แน่สิ เพราะฉันไม่ได้เป็นคนตะโกนว่า ?ฉันชูนิ้วกลางให้หมอนั้น? นี่น่า? อิๆๆๆๆๆๆๆ ยายเมพูดแล้วก็ขำเองแต่ฉันกับหัวเราะไม่ออก

?พอได้แล้วว่ะ ฉันไม่ขำด้วยหรอก? ฉันหันไปมองยายเมย์ที่พยายามจะกลั้นหัวเราะ จนหน้าดำหน้าแดง แม้จะอยู่ในท่าที่น่าเกลียด แต่ยายเมย์ก็ยังดูหน้ารักเหมือนตุ๊กตาแก้วที่บอบบาง เพราะยายเมย์เป็นคนตัวเล็ก และน่าถะนุถะนอม เลยทำให้ยายเมย์เหมือนตุ๊กตาแก้วที่บอบบาง ถ้าหากจับแรงอาจทำให้ตุ๊กตาแตกหักได้

แต่จากการที่ฉันเป็นเพื่อนมันมาตั้งแต่ประถม ฉันจึงได้รู้ว่าตุ๊กตาที่บอบบางตัวนี้ บอบบางแค่ภายนอกเท่านั้น แต่ภายในกับแข้งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ

ซึ่งตรงข้ามกับยายเนยที่ดูเหมือนเก่งไปซะทุกอย่าง ไม่กลัวใครน่าไหนทั้งนั้น แต่เป็นคนที่อ่อนไหวมากที่สุด เมื่อมีเหตุการณ์ที่ทำให้กระทบกระเทือนจิตใจ

ตอนที่ฉันกับยายเมย์มาเรียนที่โรงเรียนนี้ตอนขึ้นมอหนึ่ง ก็ได้รู้จักเนติยาหลานสาวของผู้อำนวยการของโรงเรียน แต่การที่เป็นหลานของผู้อำนวยการ เลยทำให้ยายเนยเป็นคนหยิ่งและพูดแรงๆกับเด็กสาวๆที่อยากจะมาเป็นเพื่อนกับหลานสาวของผู้อำนวยการเพราะคิดว่าจะทำให้ตัวเองเป็นคนดังตามยายเนยไปด้วย

และจากการที่ยายเนยพูดว่าพวกพวกนั้นแรงๆ ทำให้ไม่มีใครคบกับยายเนยเลยสักคน และจากการที่ไม่มีใครคบด้วยทำให้อาจารย์จับยายเนยมาทำรายงานกลุ่มฉันกับยายเม

จากการที่ยายเนยมักมีนิสัยพูดดูถูกคนอื่นเสมอ เกือบทำให้ฉันลงไม้ลงมือเพราะความมั่นไส้ แต่ฉันก็ไม่ได้ทำ คนที่ทำกับเป็นยายเมย์ที่ตัวเล็กกว่าฉันกับยายเนยค่อนข้างมาก

ฉันก็จำไม่ได้ว่าตอนนั้นยายเนยพูดอะไรสักอย่าง ขนาดฉันฟังฉันยังฉุนจนควันออกหู แต่คนที่ต้องอึ่งก็เป็นยายเนยที่โดนยายเมย์ตบโดยไม่มีทีท่ามาก่อน ขนาดฉันยังอึ่ง เพราะฉันกับยายเมย์คบกันมาตั้งแต่ชั้นประถมฉันไม่เคยเห็นมันฆ่ามดสักตัวหรือตียุ่งสักแป๊ะ แต่ตอนนี้มันกับตบยายเนย

หลังจากเนยมันหายอึ่ง มันก็ด่าฉันสองคนก่อนจะสะบัดตูดออกไป เลยกลายเป็นว่างานนั้นฉันทำสองคนกับยายเมย์ รายงานเสร็จในเย็นวันนั้น ฉันกับยายเมย์เลยว่าจะเอางานไปส่งเลยเพราะขี้เกลียดเอากลับบ้านด้วย

เราเดินไปทางห้องพักอาจารย์โดยผ่านตึก 6 ซึ่งเป็นทางลัดและตึกกำลังปิดปรับปรุงและไม่ให้นักเรียนเข้า ซึ่งตอนนี้ค่อนข้างเงียบ เพราะเป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว จะเหลือก็พวกที่เล่นบอลกับบาสที่สนาม ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มี คิวปิด พี่ชายฝาแฝดของฉันเอง

ในตอนแรกฉันโทรไปบอกให้ คิวปิดกลับก่อนเลย เพราะฉันต้องอยู่ทำรายงาน แต่คิวปิดบอกว่าไม่เป็นไร จะคอยฉันจนกว่าฉันจะทำงานเสร็จ และจะไปเล่นบาสกับเพื่อนๆคอย

ฉันเดินจนใกล้จะถึงห้องพักอาจารย์ก็ได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากข้างหลังตึก 6 ฉันกยายเมย์เลยเดินไปดูตามทางที่ได้ยินเสียง

?เป็นหลานสาวผู้อำนวยการ แล้วทำตัวซ่าส์มากนักใช่ไหม? ผู้หญิงตัวถึกๆสองคนจับแขนยายเนยคนล่ะข้าง และมีเด็กสาวที่น่าตาน่ารักเหมือนญี่ปุ่น เป็นคนตบยายเนยที่ไม่มีทางสู้

?นึกว่าตัวเองแน่นักหรือไง? ยายหน้าญี่ปุ่นตะคอกถาม

?มันแน่อยู่แล้ว ยายชะนีหน้าวอก? ยายเนยยังทำปากเก่งเถียงยายหน้าขาวนั้น

?แล้วฟิวจะมาชอบแกได้ยังไง??? ถ้าแกไม่ไปอ่อยเค้า?

?ฉันก็นึกว่าเรื่องอะไร? ยายเนยหัวเราะ โดยมีเลือดออกมาตรงมุมปาก เพราะโดนยายหน้าขาวตบ ? ที่แท้ก็เรื่องผู้ชาย ฉันจะบอกอะไรให้น่ะยายหน้าโง่ ไอ้นั้นมันมาตามจีบฉันเอง แล้วมันก็บอกว่ามันไม่มีแฟนด้วย?

? ไม่เชื่อ แกโกหก ฟิวไม่มีทางทำอย่างนั้น? ยายหน้าขาวกรี๊ดร้องเสียงดัง จนฉันกับยายเมย์ยกมือขึ้นอุดหู เพราะกลัวแก้วหูพิการณ์เพราะเสียงแหลมๆของยายนั้น

?ไม่เชื่อก็ตามใจ แต่นายนั้นมันว่า มันรำคาญที่เธอคอยตามตื้อมัน? ยายเนยหัวเราะที่ทำยายชะนีหน้าวอกนั้นกรี๊ดร้องโหยหวนได้

? ไม่จริง ฉันไม่มีทางเชื่อ ฟิวต้องไม่นอกใจฉัน? ยายนั้นว่าพร้อมกับสั่งให้ยายถึกสองคนจับยายเนยไว้ ฉันกับยายเมย์ทนไม่ไหว เลยออกไปสอใส่เกือกกับเขา

?หยุดนะทำอะไรน่ะ? ฉันถามยายหน้าขาวนั้น ทำให้ยายนั้นหันมาทางเราสองคน

? ไม่ต้องมายุ่ง ไม่ใช่เรื่องของพวกเธอสองคน?

?ทำไม จะไม่ใช่ล่ะ ก็ยายนั้นเป็นเพื่อนของฉันสองคน? ยายเมย์ตอบ ซึ่งทำให้ยายเนยจ้องมองดูเราทั้งสองคนอย่างกับไม่เคยเห็น

?อย่างยายนี้มันมีคนคบด้วยเหรอ? ยายหน้าขาวถามย๊อะๆ

?ก็ฉันสองคนนี่ไง? ยายเมย์ว่า ?แล้วก็ปล่อยเพื่อนฉันได้แล้ว?

?ถ้าแน่จริงก็มาช่วยเองสิ? ฉันก็เป็นพวกท้าไม่ได้ซะด้วยซิ ฉันกับยายเมย์ก็เลยลุยเข้าไปเลย อย่างน้อยก็สามต่อสามล่ะว่ะ ถึงฝ่ายนั้นจะมีแต่คนตัวใหญ่กว่าตั้งสองคน แค่นี้ไม่ทำให้ไอ้ครีมหวั่น แม้วันมามากหรอก

เพราะฉันมักจะถูกคิวปิดแกล้งเสมอ หลังจากที่ฉันกับเขาตัวเท่ากัน ก็เลยทำให้ฉันได้ฝึกปรือฝีมืออยู่เสมอ แต่คนที่ฉันห่วงก็คือยายเมย์ เพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย และตอนที่ตบยายเนยก็เป็นครั้งแรกที่ยายเมย์ทำร้ายคนอื่น

เมย์เป็นฝ่ายลุยเข้าไปหายายชะนีหน้าวอกนั้น ส่วนฉันก็ไปจัดการกับยายถึกสองคนที่จับยายเนยอยู่ ซึ่งยายเนยก็อาศัยช่วงจังหวะที่สองคนนั้นเผลอ เอาศอกกระแทกตัวสองคนนั้น แล้วเราทั้งสามก็ตบกันอย่างดุเดือด โดยเฉพาะยายเนยที่ใส่ยายถึกที่บังอาจมาจับตัวเองไว้ไม่ยังและฉันก็คอยร่วมด้วยช่วยกัน

แต่คนที่แย่ดูเหมือนจะเป็นยายเมย์ที่เดินเข้าไปก่อนเพื่อน กำลังโดนยายหน้าขาวตบเข้าที่ใบหน้าจนเลือดซึ่ม และผลักจนยายเมย์ไปกระแทกกับตึก ฉันเห็นดังนั้นก็จะไปช่วยยายเมย์ แต่ยายเนยมันเร็วกว่ามันเข้าไปซัดยายนั้น จนมีสภาพไม่ต่างกับยายเมย์ ที่ยังไม่ฟื้นเพราะหัวกระแทก ถึงแม้จะไม่เห็นเลือดก็ตาม

ฉันเลยกดโทรฯตาม คิวปิดให้มาช่วย ตอนแรกคิวปิดเห็นฉันก็เดินรี่ตรงมาหาฉัน พร้อมทำสีหน้าน่ากลัว ฉันก็เลยรีบอธิบายและให้ คิวปิด มาพายายเมย์ไปหาหมอ เพราะยังไม่ฟื้นเพราะหัวกระแทก

คิวปิดอุ้มยายเมย์ที่ตัวเล็กกว่าฉันมากขึ้นมา แล้วเดินนำออกไปโดยมีฉันเดินตามหลังมากับยายเนย ซึ่งตั้งแต่นั้นมาเราก็กลายเป็นเพื่อนรักกันจนถึงทุกวันนี้


***********~~~~~~~~***********~~~~~~~**************

ตอบกลับโพส

ย้อนกลับไปยัง “ก้าวแรก(สู่นักเขียนมืออาชีพ)”