Dangerous Boy !!! ยายแว่นสุดซ่าส์ VS นายบ้าหน้าหล่อ(ขั้นเทพ)

[che-ri]

Dangerous Boy !!! ยายแว่นสุดซ่าส์ VS นายบ้าหน้าหล่อ(ขั้นเทพ) ^-^
ตอนที่ 11 **~** เพราะเธอเป็นแฟนฉันแล้ว **~**

ตอนที่ผมต้องเปลี่ยนคาบเพื่อไปเรียน เคมี ที่ตึกวิทย์ ซึ่งต้องผ่านตึกสังคม และ ตึกภาษาไทย ไอวี่ เด็กสาวที่พยายามจะคุยกับผมตลอดเวลาตั้งแต่ที่ผมย้ายมา ตอนนี้สาวๆที่อยู่ห้องผมไม่คอยมากรี๊ดผมอีกแล้ว

เพราะไอวี่ ประกาศลั่นห้องว่าผมเป็นคนของเธอ ถ้าใครมายุ่ง รับรองมีเรื่อง

? นางชะนีหน้าไหนก็ตาม ห้ามมายุ่งกับ คอฟฟี่ของฉัน ถ้าฉันรู้ว่าใครมาวุ่นวายหรือเสนอหน้าล่ะก็ รู้ใช่ไหมว่าจะเป็นยังไง??? ฮึๆๆๆๆๆ?

ไอวี่เดินมาเกาะแขนผม ทำให้ผมหันไปมองมือของเธอ แต่เธอดูจะทำเป็นไม่สนใจ ที่ผมทำหน้าว่ารำคาญเธอ(ยายหน้าหน้าตาแรดเอ๊ย : ครีม) ไอวี่ยิ้มให้ผมแล้วชี้ไปทางระเบียงของตึกเรียนภาษาไทย

ผมมองตามมือเธอไป แล้วก็ได้เห็นยายแว่นจอมโก๊ะ ที่ยืนกระต่ายขาเดียวแล้วปากก็ขาบไม้บรรทัดอยู่ เธอหันหน้าไปทางเพื่อนของเธอที่ดูก็รู้ว่าคงแสบซ่าไม่เบา เพราะไม่งั้นไม่คบกับยายเบ๊อะแว่นโตได้หรอก ทั้งสองส่งสายตาว่าไม่ยอมแพ้กัน แต่ผมไม่รู้ว่าเรื่องอะไร เพราะผมอยู่ข้างล่าง เลยไม่ได้ยิน แต่ผมก็รู้ว่าเธอเห็นผมแล้ว

พอผมเห็นหน้าเธอก็ทำให้ผมยิ้ม เมื่อคิดถึงอุบัติเหตุบนรถเมย์เมื่อเช้า ตอนนี้ผมเห็นเธอมัดผมเป็นหางม้ง่ายๆ แต่ผมชอบตอนเธอไม่มัดผมมากกว่าน่ะ เพราะเธอดูน่ารัก ซึ่งผมก็แปลกใจที่ผมเห็นว่าเธอน่ารัก



คำขู่ของ ไอวี่ ดูจะได้ผล เพราะผู้หญิงในห้องไม่มายุ่งกับผมอีกเลย และผู้หญิงห้องอื่นๆหรือกระทั้งรุ่นน้อง รวมทั้งมิวซึ่งก็คุยกับผมเฉพาะเรื่องเรียนเท่านั้น เพราะ ไอวี่ มักส่งสายตาพิฆาตมาให้กับทุกคนที่คุยกับผม แถมประกาศใส่หน้าทุกคนที่มองหน้าผมเลยก็ว่าได้

แต่คนที่ผมอยากให้ไม่มายุ่งกับผมมากที่สุด ก็คือ ไอวี่ นั้นล่ะ แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่ทำหน้าเฉยๆ ซึ่งไอวี่ ก็จะคอยต่อว่าต่อขานผมว่าทำเย็นชากับเธอจัง แต่ไอวี่ก็ไม่ล่ะความพยายาม เธอก็มาชวนผมคุย และชวนผมไปนั้นไปนี้ตลอด แต่ผมก็ไม่สนใจ

พอเห็นผมไม่สนใจ ไอวี่กับรุกผมหนักขึ้น โดยการเอานั้นเอานี้มาให้ผม ซึ่งผมจะไม่รับก็ไม่ได้ เพราะไอวี่มักจะมองผมพร้อมกับน้ำตาคลอ(อีสตอเบอรี่เรียกพี่เอ๊ยยยย) ผมก็เลยต้องรับของที่ไอวี่เอามาให้

ที่จริงผมก็ปรับตัวเข้ากับที่นี่ได้แล้ว และตอนนี้ เรือนไทยของคุณยายก็เสร็จแล้ว ผมว่าจะย้ายเข้าไปอยู่ อาทิตย์นี้ แต่ที่นั้นไม่มีใครอยู่มานานแล้ว คุณจอร์นเรขาของพ่อเลยว่าจะจ้างแม่บ้านกับคนสวนอีกสักคน ส่วนคนทำความสะอาดก็จ้างพนักงานบริษัททำความสะอาดมาทำอาทิตย์ล่ะครั้ง

ซึ่งผมก็เห็นได้ ซึ่งคุณจอร์นบอกว่าจะอยู่ที่นี่เพื่อดดูแลผม ซึ่งผมบอกว่าผมสามารถดูแลตัวเองได้ แต่คุณจอร์นก็ยกแม่น้ำทั้งห้ามาอ้าง ผมก็เลยไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยปล่อยเลยตามเลย ขอแค่ผมไม่ต้องเห็นหน้าคนที่ผมไม่อยากเจอมากที่สุดก็พอ

*****~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~****

ตอนนี้เป็นเวลาพักกลางวันผมก็หลบมาที่ประจำของผม นั้นก็คือดาดฟ้าของตึกที่อยู่ด้านหลังโรงเรียนนั้นเอง

ที่นี่เงียบสงบอย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด ผมเอนตัวลงนอนที่เก้าอี้ยาวที่ประจำของผม เพราะผมแค่ต้องการความสงบ ที่ปราศจากสิ่งรบกวน หลังจากที่ผมนอนมองท้องฟ้าสีคราม ผมก็หยิบสร้อยที่มีแหวนร้อยอยู่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อตัวนอก ทั้งแหวนและสร้อยมีดาวสีฟ้าเล็กๆประดับอยู่ ผมเอามือรูปแหวนและสร้อยไปมา

ผมยังจำแหวนและสร้อยเส้นนี้ได้ เพราะมันเป็นของแม่ผมเอง ตอนนั้นผมกับแม่ย้ายไปอเมริกาได้ไม่นานนัก ก็มีจดหมายมาถึงพ่อ ซึ่งตอนนั้นพ่อไม่อยู่ต้องไปติดต่อธุรกิจกับคนที่พ่อร่วมลงทุน

หลังจากที่พ่อไม่ได้อยู่ เพราะต้องไปจัดการกับเรื่องของคุณยายให้เรียบร้อย และย้ายผมกับแม่ให้มาอยู่ที่นี่ เพราะพ่อต้องมาทำธุรกิจต่อจากคุณปู่ ผมกับแม่เปิดจดหมายฉบับนั้น ที่จ่าหน้าซองถึงพ่อ

แต่รูปที่แม่หยิบออกมากับเป็นรูปเด็กผู้หญิงสองคนกำลังเป่าเทียนบนเค้กวันเกิด ซึ่งข้างในยังมีข้อความมาถึงพ่อด้วย

?ส่งมาให้พ่อทูนหัวดูว่าโตมากขนาดไหน เพราะไม่เคยกับมาเยี่ยมเด็กๆเลย แต่ก็ขอบใจสำหรับของขวัญที่ส่งมาให้ทุกปี แต่ปีนี้ไม่ต้องรลำบากหรอกน่ะ เพราะฉันรู้ว่าพี่ยุ่งมาก แต่ผมยังนับถือพี่เสมอ และไม่เคยลืมที่พี่ทำให้ผมทุกอย่าง
Ken?

แม่ยิ้มเมื่อเห็นเด็กสองคนในรูปนั้น แต่ผมกับทำหน้าบึ่ง เพราะไม่อยากให้แม่สนใจใครนอกจากผมคนเดียว

?น่ารักหรือเปล่า คอฟฟี่? คุณญาดาถามเด็กชายที่นั่งหน้าบึ่งอยู่ข้างๆ

?ไม่เห็นจะน่ารัก?.เป็นเด็กผู้หญิงที่น่าเกลียดมากเลย? เด็กชายวัย 5 ขวบ ตอบ

? แต่แม่ว่าน่ารักทั้งสองคนเลย โตขึ้นต้องสวยแน่ๆ แม่จะขอมาเป็นแฟนลูกดีไหม???

? ไม่?ผมไม่ชอบเด็กผู้หญิง เพราะพวกเธอน่ารำคาญ ? เด็กชายบอกเพราะเขาไม่ชอบเด็กผู้หญิงที่โรงเรียนที่มักจะร้องไห้เสมอ ที่โดนเด็กผู้ชายแกล้ง ?และชอบร้องไห้ ไม่เห็นสนุกเลย? เด็กชายว่า

? คอฟฟี่หรือเด็กผูชายคนอื่นๆไม่ชอบที่พวกผู้หญิงร้องไห้ ก็อย่าไปแกล้งพวกเธอสิจ๊ะ เห็นไหมแค่นี่พวกเธอก็ไม่ร้องไห้แล้ว? คุณญาดาบอกพร้อมกับลูบหัวเด็กชายอย่างอ่อนโยน

?แต่ผมไม่เคยแกล้งพวกเธอ? คอฟฟี่ว่า

?ก็ดีจ๊ะ เพราะลูกเป็นผู้ชายซึ่งแข็งแรงกว่าเด็กผู้หญิง ลูกต้องไม่รังแกพวกเธอ และลูกต้องเป็นสุภาพบุรุษที่ให้เกียรติผู้หญิงด้วย?

?เป็นสุภาพบุรุษ เป็นยังไงหรือครับ?

? ก็ต้องไม่รังแกผู้หญิง ไม่ทำให้ร้องไห้ และคอยช่วยเหลือ และไม่ฉวยโอกาสกับพวกเธอ ที่จริงมีอีกมากมาย แต่เอาไว้ลูกโตแล้ว ลูกก็จะรู้เองล่ะจ๊ะว่าควรทำอย่างไร? แม่ว่า ? เรามาดูดีกว่าว่าเราจะให้อะไรเป็นของขวัญกับแฟนลูกในอนาตต?แม่ยิ้ม แต่ผมกับไม่ชอบใจที่แม่ว่านักแต่ผมก็เป็นคนช่วยแม่เลือกของขวัญนั้นเองกับมือ

ผมเก็บสร้อยกับแหวนลงไว้ที่เดิม สายลมที่พัดมาเอื่อยๆ ทำให้ผมหลับตาลงพร้อมกับรอยยิ้ม ที่ในที่สุดผมก็พบกับแฟนของผมแล้วตามที่แม่บอกไว้กับผม และเกมส์นี้ผมก็ต้องชนะเท่านั้น เพราะเธอเป็นแฟนผมแล้ว แม้เธอจะไม่รู้ก็ตาม

~~~**~**~**~**~**~**~**~**~**~**~**~**~**~**~**~~~