~**~ The play boy & sexy girl ~**~
นายเพลย์บอยแสบซ่าส์ ปะทะ ยัยคลาสโนวี่จอมเจ้าเล่ห์
ตอนที่ 15 Top Secret 1 O_o
ตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงหน้าห้องที่ติดป้าย staff only อยู่หน้าห้อง ผมยืนนิ่งอยู่นานก่อนที่จะเคาะประตู
ก็อกๆๆ
ผมเคาะประตูเป็นจังหวะที่ผมกับเขาเท่านั้นที่รู้ว่าคนที่เคาะเป็นใคร
ปัง
เสียงประตูกระแทกกับผนังห้องอย่างแรง เนื่องจากคนที่เปิดกระชากอย่างแรง
?นายมาจริงๆด้วย?เสียงของคนที่เปิดประตูแสดงถึงความดีใจ จนคนที่อยู่ในห้องด้วยก็รู้สึกอารมณ์ ?เข้ามาก่อนสิ?
?นายมีธุระ อะไรกับฉันหรือเปล่า? ผมถามแต่ยังคงยืนอยู่หน้าห้อง
?ผมขอคุยธุระกลับเพื่อนสักครู่ครับ? แดเนียลหันไปบอกกับผูหญิงวัยกลางคนที่กำลังเก็บกล่องเครื่องสำอางลงกระเป๋า
?ได้ค่ะ?
?นายก็รู้เหตุผลของฉันดี? แดเนียลยิ้มๆนิดๆตรงมุมปากบางๆสีชมพูที่เหมือนกับผุ้หญิงของเขา
?ตอนนี้นายเป็นไงบ้าง? ผมพยายามเบียงเบนออกจากหัวข้อที่ผมพยายามเลี่ยงมันมาตลอด 5 ปี ?เห็นตอนนี้ดังใหญ่เลยนี้ มีทัวย์คอนเสิร์ตทั่วเอเชียกับอเมริกาเลยนี่?
?นั้นไม่สำคัญ ถ้ามันสามารถแลกกับเวลาที่ฉันเคยมีนายอยู่ข้างๆได้? คำพูดจริงจังของแดเนียลไม่ทำให้ผมรู้สึกอะไรเลยสักนิด เวลา 5 ปี มันคงทำให้ผมเข้าใจอะไรได้มากขึ้น
?มันไม่สามารถเป็นไปได้ นายก็รู้ดี?
?ทุกอย่งเป็นไปได้เสมอ? แดเนียลว่าน่าเครียด ?เพียงแค่นายยอมรับความจริงสักที?
?ความจริงอะไร???
?นายยังโกรธฉันอยูใช่ไหม?
?ฉันไม่เคยโกรธนายเลย? ผมว่าจากความรู้สึกส่วนลึก เพราะที่จริงผมไม่เคยโกรธแดเนียล แต่ผมโกรธและกลัวตัวเองมากกว่า
?ไม่จริง? แดดเนียลเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ?ที่เราไม่ได้เจอกันมา 5 ปี นั้นเป็นเพราะว่านายยังโกรธฉันอยู่ไม่ใช่เหรอ?
?ฉันก็บอกแล้วว่าฉันไม่เคยโกรธนาย? ผมย้ำอีกครั้ง?ฉันก็แค่อยากให้เวลากับตัวเองสักพัก?
?แล้วถ้านายไม่เคยโกรธ แล้วนายทำไมไม่เคยตอบ mail ฉันเลย?
?ฉันก็แค่ยังไม่แน่ใจ?
?ไม่แน่ใจอะไร?
?นายก็คงรู้?
?ฉันเองก็รู้ว่านายคิดอะไร? แดเนียลว่าพลางถอนหายใจ ?แต่ที่ฉันรู้ก็คือความคิดของฉัน?
?นายอย่าพูดถึงสิ่งที่ผ่านไปแล้ว? ผมขัดก่อนที่แดเนียลจะพูดมันออกมา?นายก็รู้ว่าแม่น้ำไม่เคยไหลย้อนกลับ?
?ฉันก็แค่อยากให้นายยอมรับความจริงเท่านั้นเอง? ท่าสิ้นหวังของแดนียลทำให้ผมสงสารจับใจ แต่ผมก็ไม่สามรถช่วยอะไรได้
?ความจริงที่ฉันไม่ได้เป็น ฉันคงรับไม่ได้?
?ฮึๆๆ นายแน่ใจเหรอ??? แดเนียลยลเดินมาใกล้ผมมากขึ้น แต่ผมก็ไม่ยอมถอยหลังอีกแล้ว เวลา 5 ปี นี้มันก็นานพอที่จะทำให้ผมเข้มแข็ง และผมก็แน่ใจว่าผมไม่ได้เป็นแบบเขา แม้ แต่ก่อนผมจะไม่แน่ใจก็ตาม
?เห็นไหมล่ะนายเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ฮึๆๆ? แดเนียลยิ้มเมื่อคิดว่าตัวเองเป็นต่อผม แต่ผมกลับสงสารกับตวามคิดของเขามากกว่า ?ทำไมนายถึงไม่ยอมรับสักทีว่านายก็เป็นเหมือนกับฉัน?
?ไม่ ฉันไม่ได้เป็น? ผมตอบเบาแต่หนักแน่น ทุกคำที่ผมพูดออกมา
?เมื่อไร นายจะยอมรับความจริงสักที?
?ฉันชอบผู้หญิง?
?จริงเหรอ??? แดเนียลถามย้ำ ?ที่จริงนายก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน?
?ฉันคงไม่มีอะไรจะต้องพูดอีก พราะฉันเคยพูดไปหมดแล้ว? ผมหันหลังเตรียมจะเดินออกจากห้อง ?งั้นฉันคงต้องลาสักที่ เพราะนายคงต้องไปให้สัมภาษส์กับสื่อมวลชนที่รออยู่ข้างนอกอีก?
หมับ
แดเนียลกอดผมจากข้างหลัง แต่ผมก็ไม่ได้แกะมือของเขาออก เพราะยังไงผมกับเขาก็เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน แม้ตอนนี้เขาจะไม่คิดกลับผมแบบเพื่อนแล้ว แต่ผมยังคงเห็นเขาเป็นเพื่อนผมเสมอ
?ช่างมันสิ ฉันไม่เคยสนใจพวกนั้นอยู่แล้ว? แดเนียลซุกหน้ากับหลังของผม แต่ยังไงผมคงต้องไปสักที ?คนที่ฉันแคร์ ก็มีเพียงนายเท่านั้น?
เพล้ง
เสียงของตกกระทบพื้น ทำให้แดเนียลเงยหน้าจากแผ่นหลังของผม แต่ผมก็ไม่คิดว่าที่นี่คงจะไม่มีแมว ยกเว้นว่ามันจะไม่ใช่แมว
เมี๊ยว?เมี๊ยว?
?ฉันคงต้องไปแล้วล่ะ? ผมอยากจะรู้ว่ามีแมวอยู่ข้างนอกนั้นจริงหรือเปล่า ทำให้ผมเปิดประตูออกไปโดยไม่หันกลับไปมองด้านหลังอีกเลย แต่ผมก็ยังได้ยินเสียงเศร้าๆของแดเนียลที่ดังอยู่เบียงหลังของผม
?ฉันยังคงรอนายเสมอ?
********************************************
นายเพลย์บอยแสบซ่าส์ ปะทะ ยัยคลาสโนวี่จอมเจ้าเล่ห์15
Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี