*:*:*: Dream in Love my Friend *:*:* ตอนที่3 มาต่อกัน

[ajinkazuya_love]

ณ โรงเรียนเอกชน
เกตต์กับลุงใหญ่ถึงขั้นตอนสุดท้ายคือต้องนำของไปส่งที่โรงเรียนของเกตต์ ซึ่งเกตต์ไม่นึกไม่คิดเลยว่าจะเป็นโรงเรียนของเธอ สักพักรถของลุงใหญ่ก็มาถึงยังโรงเรียนของเกตต์โดยนำของที่อยู่หลังรถคือพวกเครื่องดนตรีที่ตนกับลุงใหญ่ได้ไปนำมายังตลาดนอกเมือง รถของลุงใหญ่ได้ไปจอดหยุดไว้ที่หน้าชมรมดนตรีสากลที่เป็นชมรมใหญ่อยู่เหมือนกัน ที่เกตต์แปลกใจก็คือทำไมถึงได้มีชมรมดนตรีสากลอยู่สองชมรม
?เฮ้ย!! เรียวเครื่องดนตรีของแกมาแล้ว?เสียงเพื่อนของเรียวที่เห็นเครื่องคนตรีที่เพื่อนของตนสั่งไว้ได้มาถึงแล้วแล้วเรียวก็เดินออกไปดูที่หน้าชมรมเพื่อรับของนำไปไว้ในชมรม
?เฮ้ยไอ้เรียวเครื่องดนตรีแกนี่มันสุดยอดจริง ๆ นะเนี้ย?เพื่อนพูดอย่างตื่นเต้นที่จะได้เล่นเครื่องดนตรีใหม่ขณะที่เกตต์กำลังยกกลองลงซึ่งมันหนักมากแล้วต้องยกคนเดียวด้วยจึงทำให้เกตต์เกือบถลาลงไปบนพื้นพร้อมกับอุปกรณ์เครื่องดนตรี แต่ยังดีที่มีคนเข้ามาช่วยไว้ทันเวลา
?มานี่มะเดี๋ยวผมช่วย?เกตต์เจ้าของเสียงที่พูดนั้นปราฏกว่าเป็นชายหนุ่มแววตาส่องเป็นประกายรับกับคิ้วเข้ม ๆ ผิวเนียนนุ่ม หน้าตาใช่ได้เข้าคั้นหล่อ จมูกเป็นสันได้รูป ปากเล็กเป็นสีออกชมพูนิด ๆ แต่งตัวดูมีชาติตระกูลได้ยกของช่วยเธอยกของไปยังข้างในชมรม
?ขอบคุณนะที่ช่วย?เกตต์กล่าวขอบคุณกับชายหนุ่มที่เพิ่งช่วยเธอ
?ไม่เป็นไรหรอกครับเรื่องเล็กน้อย?ชายหนุ่มพูดจบเกตต์ก็เดินไปยกของอีกแล้วชายหนุ่มก็มองตามอย่างไม่ขาดสาย จนน้องชายของเค้าต้องสกัดการเพ้อละเมอ
... ฉันต้องรู้จักเธอให้มากกว่านี้...
?นี่แซมเค้าให้ช่วยกันยกของไหงมาจีบหญิงอย่างนี่ล่ะ?น้องชายพูดหัวเราะพี่ชายฝาแฝดที่กำลังเพ้อหาหญิงสาวคนหนึ่ง เพราะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นทำตัวสนิทสนมกับสาวคนไหนเลย
?นี่ไอ้เซฟแล้วแกว่าเค้าน่ารักไหมละ?เซฟได้ยินดังนั้นจึงหันไปดูอีกทีแล้วก็แสดงความคิดเห็นกับพี่ชายที่กำลังรอคำตอบ
?ก็น่ารักดีนะ...ไม่ซิสวยเลยละ?ได้ยินดังนั้นแซมถึงยิ้มขึ้นมาทันที เพราะจะไม่ให้สวยได้ยังไงก็หน้าดีอย่างนี้ จมูกก็โด่ง ดวงตาสองชั้น ปากเรียวรับกับใบหน้ารูปไข่ ผมซอยยาวถึงบ่ารับกับคิ้วที่เข้มดกแล้วก็หนา กลิ่นหอมของกายของเธอช่างเป็นกลิ่นที่หอมอะไรเช่นนี้ ซึ่งเกตต์เหมือนนางในฝันของแซมเลยก็ว่าได้ แซมหันไปมองเซฟที่มองเกตต์สายตาเดียวกับที่เค้ามอง มันทำให้เค้าหวงเหลือเกินสายตาที่มีคนมองเกตต์แบบเดียวกับเค้า แล้วยิ่งเป็นเซฟที่เห็นคนน่ารักเป็นไม่ได้ต้องเข้าไปจีบตลอด มันทำให้เค้าคิดมากเข้าไปใหญ่ เซฟละสายตาจากเกตต์หันไปมองพี่ชายที่จ้องเค้าด้วยสายตาดุร้าย เค้าจึงอดหัวเราะไม่ได้ที่พี่ชายทำท่าหวงเกตต์ซะขนาดนี้ เค้าก็แค่อยากแกล้งพี่ที่ดูสนใจผู้หญิงคนนั้นเป็นพิเศษเท่านั้นเอง
?อะไรกัน ฉันไม่สนใจผู้หญิงของนายหรอกน่า ทำเป็นหวงไปได้?เซฟได้ทีเอาใหญ่ พูดซะจนแซมอดยิ้มไม่ได้
?อะไรเล่า?แซมพูดแก้เขิน เซฟเห็นอาการอย่างนั้น ก็ยิ่งแน่ใจแล้วว่าทีนี้แซมคงมีความรักกับเค้าแล้ว ดูไปก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าผู้หญิงคนนั้นมีดีอะไร ถึงได้ทำให้พี่ชายของตนเองทำทางเขินได้ถึงขนาดนี้
ขณะที่เกตต์กำลังยกของอยู่ เรียวที่กำลังอยู่แถวนั้น เห็นทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นตอนที่แซมช่วยถือของ หรือตอนที่แซมชื่นชมเกตต์ให้เซฟฟังอย่างออกนอกหน้า มองแล้วมันดูขัดหูขัดตาชะมัด สักพักหญิงสาวรูปร่างเพรียวหุ่นเดินย่างเข้ามาหาเรียว พร้อมกับเกาะแขนไว้แน่นโดยที่ฝ่ายตรงข่ามยังไม่ทันรู้ตัว
?ทำอะไรนะเรียว สั่งเครื่องดนตรีมาใหม่เหรอ?เสียงนั้นคือเสียงที่คุ้นหู แต่พอได้ยินทีไรก็รู้สึกรำคาญทุกที ชายหนุ่มก็ได้แต่พยักหน้า แต่สายตาก็คงจดจ่อไปที่หญิงสาวที่ยกของอยู่ตรงหน้า กับเพื่อนรักที่กำลังช่วยเหลืออย่างเต็มใจ หญิงสาวที่เกาะแขนคนที่ตนรัก เห็นว่าชายหนุ่มที่เธอหมายปองมองหญิงอื่นนอกจากเธอ โดยเฉพาะหญิงคนนั้นคือคนที่เธอเรียกว่าเป็นศัตรู
?มองอะไรเรียว อย่าบอกนะว่าสนใจมัน?หญิงสาวเอ่ยอย่างโมโห และรังเกียจสายตานั้นที่เรียวมองเกตต์เป็นที่สุด
?พูดอะไรของเธอนะ แคธี?เรียวพูดจบก็สะบัดแขนแล้วเดินจากไป แคธีมองตามเรียวไปแต่สุดท้ายสายตานั้นก็มาจดจ่ออยู่ที่ศัตรูตรงหน้า แต่พอเธอเห็นว่าแซมนั้นมีท่าทีจะสนใจเธอคนนั้นอยู่มาก เพราะดูจากแววตาแล้ว เป็นแววตาของคนที่รู้สึกดีกับคน ๆ หนึ่งอยู่ ซึ่งเธอก็เช่นกันตอนนี้เธอก็ชอบและหลงรักคนเย็นชาคนหนึ่งอยู่ ก็คนที่เดินจากเธอไปเมื้อสักครู่นี้แหละที่เธอมอบหัวใจให้ ไม่ใช่ว่าแค่ไม่นานมานี้ แต่นานมากเลยต่างหาก
ทำไมแซมถึงได้ดูสนใจยัยนั้นจัง หรือว่ายัยนั้นพยายามยั่วยวนใช้เสน่ห์ของตัวเองเพื่อจะจับแซม แต่ทำไมเรียวถึงได้มองยัยนั้นเหมือนกัน หรือว่ายัยนั้นมันจะยั่วเรียวอีกคน
...หึ...ฝันไปเถอะ ฉันไม่ยอมแน่...
แคธีเดินเข้าไปหาเรียวอีกครั้ง พร้อมกับคำพูดที่เธอคิดจะให้เรียวคิดอย่างที่เธอคิด
?แซมดูสนใจยัย...เอ่อ เกตต์จังนะ?
?เหรอ แต่ฉันว่าแซมก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว แซมนะไม่ว่าเป็นใครก็พร้อมที่จะช่วยเหลืออยู่แล้ว?เรียวพูดไปโดยเป็นสิ่งที่เค้าไม่ได้คิดไว้เลยทั้งนั้น เพราะเค้าอย่างคิดกับหญิงสาวร่างบางนี้ในแง่ที่ดีที่สุด
?งั้นเหรอ ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ถ้าเป็นยัยนั้น ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าจะคิดอย่างนั้นหรือเปล่า ถ้าเกิดว่ายัยนั้นคิดว่าแซมชอบล่ะ ก็ได้ใจเลยสิ คนทั้งรวยทั้งหล่ออย่างแซม ใครจะไม่อยากได้ แซมนะทันคนซะที่ไหน ถูกมันหลอกขึ้นมาล่ะแย่เลย?แคธีพูดจบ ก็ยิ้มอย่างซะใจ เพราะใบหน้าของเรียวตอนนี้รู้สึกจะคิดหนักมาก เพราะสิ่งที่แคธีพูด เค้าเองก็รู้สึกอย่างนั้นเช่นกัน แต่เพราะเกตต์ทำให้เค้าเคยรู้สึกดี จึงไม่อยากคิดมาก บัดนี้ภาพที่เห็น สายตาที่เกตต์นั้นมองแซม ประกอบกับคำที่แคธีพูดเมื่อสักครู่มันทำให้เค้าเชื่อสนิทใจ
ที่เธอทำเป็นผู้หญิงธรรมดา ทำให้ฉันคิดว่าเป็นคนที่น่ารักในสายตาฉัน ที่จริงมันเป็นแค่การแสดงสินะ ทำให้ฉันเข้าใจว่าเธอไม่มีพิษสง เหมือนที่เธอกำลังแสดงกับแซมตอนนี้ แต่ก็ถือว่าเธอมีความสามารถมาก ที่ทำให้ฉันเคยคิดในทางที่ดีดีเธอได้
-----------------------------------
มาริสาขับมอเตอร์ไซค์มาถึงโรงเรียน ทันใดนั้น สายตาของเธอที่อยู่หลังแว่นตาหนาเตอะ มองเห็นเกตต์อยู่ที่ห้องชมรมดนตรีสากล คิดได้แค่นั้นเธอก็รีบวิ่งมาหาทันที
?นี่เกตต์มาทำอะไรที่นี่นะ?พอมาริสาวิ่งมาถึงก็รีบถามเกตต์ทันที เกตต์ยังไม่อยากตอบอะไรตอนนี้ เพราะตอนนี้เธอรู้สึกว่ามีสายตาจากใครบางคนกำลังมองมาที่เธออยู่ตลอดเวลา ตอนนี้เกตต์อยากจะไปให้ไกลจากตรงนี้เหลือเกิน คิดได้แค่นั้น เกตต์ลากมาริสาเลียงมาทางที่ลุงใหญ่ยืนอยู่เพื่อขอตัวเข้าห้องเรียน
?นี่ลุงฉันไปก่อนนะที่เหลือทำเองได้ใช่ไหม?ลุงได้พยักหน้าตอบรับเพราะว่าตัวเองกำลังยุ่งอยู่ แล้วเกตต์ก็รีบเดินไปทันที แล้วมุ่งหน้าไปยังห้องเรียนของตน
ในขณะที่ตนกำลังเดินอยู่ตามระเบียงเกตต์ก็ดันทะลึ่งไปชนกับใครเข้า อย่างไม่ได้ตั้งใจ
?โอ้ย...นี่เดินยังเนี้ย?เสียงคนผู้นั้นโวยวาย เมื่อเกตต์ซุ่มซ่ามไปเดินชนเข้า จนทำให้ของและเอกสารในการเรียนที่อยู่ในมือของผู้ที่ถูกชน ตกหล่นอยู่บนพื้นและร่างของเค้าเองก็เช่นกัน
?อาจารย์จิตรา!!?มาริสาอุทานขึ้นอย่างตกใจ รีบก้มลงเก็บของและเอกสารที่ตกอยู่อย่างร้อนรน
?พวกเธอเดินกันยังไงมองไม่เห็นเหรอว่าอาจารย์กำลังเดินมา เด็กพวกนี้จริง ๆ เลยมันต้องอบรมกันบ้างแล้ว?อาจารย์ค่อยยันกายลุกขึ้นมาจากพื้น
?ขอโทษค่ะอาจารย์จิตราที่พวกหนูเดินไม่ระวัง?มาริสากล่าวขอโทษ แล้วหันมาสะกิดคนที่อยู่ข้างเธอให้กล่าวขอโทษอาจารย์บ้าง
?ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ?เกตต์พูดอย่างเรียบ ๆ ง่าย ๆ อย่างไม่เกรงกลัว
?ฉันละเบื่อเด็กเซ่อซ่าจริง ๆ...ไปได้?เมื่อเกตต์และมาริสาได้ยินดังนั้นจึงรีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันที คิดว่าจะไม่รอดแล้วซะอีก แต่เมื่อกี้อาจารย์บอกว่าเราเซ่อซ่าเนี้ยนะ อยากจะรีเพย์ให้อาจารย์ดูใหม่จังว่าใครกันแน่ที่เดินเข้ามาชน
อาจารย์จิตราเดินมาเรื่อย ๆ แล้วมองลงไปข้างล่างซึ่งมีรถคันหนึ่งซึ่งไม่คุ้นตาเลยมาจอดอยู่ในโรงเรียน แล้วยังมาจอดอยู่หน้าชมรมของเรียวอีก แต่ที่ทำให้อาจารย์จิตราตกใจมากที่สุดคือเครื่องคนตรีที่เรียวกับเพื่อน ๆ กำลังขนเข้าไปในชมรม อาจารย์จิตราเห็นดังนั้นพลางยิ้มที่มุมปาก หลังจากที่ได้เห็นอะไรบางอย่างเธอจึงรีบไปพบ ผ.อ. ทันที
----------------------------------------------------
ห้องพักประจำของ ผ.อ.
อาจารย์จิตราเปิดประตูห้องของ ผ.อ. เข้ามาอย่างแรงแล้วรีบมารายงานข่าวสำคัญของวันนี้ทันที
?อะไรกันคุณจิตรา ทำไมถึงได้รีบร้อนแบบนี้?ผ.อ. ว่ากล่าวอาจารย์จิตราที่อยู่ ๆ ก็วิ่งพรวดพลาดเข้าโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้วยังไม่เคาะประตูด้วยซ้ำ
?มีเรื่องด่วนจะมารายงานให้ทราบค่ะ คือว่า...?จากนั้นอาจารย์จิตราก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่ตนไปประสบเห็นมาอย่างละเอียดยิบ ส่วน ผ.อ ก็เอียงหูฟังอย่างตั่งใจ
-----------------------------------
ณ บริษัทหุ้นของปราโมทย์
?วันนี้ ตอนบ่ายสามโมงคุณปราโมทย์มีนัดคุยหุ้นส่วนกับบริษัท PKL กรุ๊ป แล้วตอนห้าโมงเย็น มีนัดทานข้าวคุยธุรกิจหลักทรัพย์กับคุณทานากะ โคคิที่โรงแรมโอพีเรียล และตอนสามทุ่มคุณปราโมทย์จะต้องไปงานเลี้ยงเปิดบริษัทใหม่ของคุณนากามารุ ยูอิจิที่โรงแรมโซพีเทลค่ะ?เลขาของของคุณปราโมทย์พูดถึงงานที่จะต้องทำในวันนี้ขณะที่คุณปราโมทย์กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานที่กองอยู่บนโต๊ะ ที่มีอยู่เป็นจำนวนมาก
?ท่านมีอะไรจะถามดิฉันหรือเปล่าค่ะ?
?อืมงั้น...?ในขณะเดียวกันก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น คุณปราโมทย์จึงรับทันที
?สวัสดีครับ ปราโมทย์พูด อ่อ ผ.อ. สมพงศ์มีอะไรเหรอครับ?จากนั้น ผ.อ. จึงดำเนินการเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น โดยที่มีคุณจิตราคอยยุยงอยู่เบื้องหลัง (ข้างหลังเลยต่างหาก) พอคุณปราโมทย์ได้ยินดังนั้นถึงกับพูดไม่ออกกับการกระทำของลูกชายตัวเอง
?ขอบคุณมากครับที่โทรมาเล่าให้ฟัง ปีนี้ที่คุณบอกว่าอยากได้คอมพิวเตอร์เพิ่มสักสิบเครื่องเดี๋ยวผมจะรีบจัดการให้?จากนั้นคุณปราโมทย์ก็วางสายลง แล้วหันมาคุยกับเลขาที่ยืนอยู่ตรงหน้า
?เออ คุณสุพัตรา วันนี้นัดของคุณยูอิจิผมไม่ว่างไปนะ เดี๋ยวช่วยโทรไปขอโทษเค้าด้วย เพราะผมมีธุระด่วน?
?ค่ะ?จากนั้นเลขาก็หันหลังแล้วเดินไป
?อ่อเดี๋ยว สั่งดอกไม้สักช่อหนึ่งให้เอาไปส่งที่บริษัทเปิดใหม่ของคุณยูอิจิแล้วเขียนการ์ดยินดีให้เค้าด้วย?เลขาของคุณปราโมทย์พยักหน้าแล้วเดินออกไป คุณปราโมทย์ค่อย ๆ นำหลังพิงกับกับเก้าอี้ทำงานเบา ๆ แล้วถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
...แกเห็นฉันเป็นหัวหลักหัวต่อหรือไง...เรียว...